Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 34
Kjartan J. Gíslason fró Mosfelli:
Tvö Ijóð
Ég heyri tímans hjarta
Ég heyrði tímans hjarta
í heitri gleði slá,
er lífs míns ljúfu dagar
liðu um hvelin blá,
sem sólskinshvítir svanir
með söng þeir flugu hjá.
Þá strauk um fiðlustrengi
hver stund, gaf ómþýtt lag.
Og augnablikin ortu
svo undur ljúfan brag.
Og háar vcnir héldu
í hús mitt sérhvem dag.
A mörgum mótgangs árum
ég missti flug og hljóm.
Það reyndist aðeins arfi,
sem áður virtust blóm.
Nú geng ég ekki í grasi,
en grjót er undir skóm.
Nú lífs míns svanir sofa,
án söngs er allt svo hljótt;
og yfir grýtta götu
sig grúfir kvíðans nótt.
Ó lífs míns ljúfu dagar,
þeir liðu alltof fljótt.
Þótt brjóstsins strengir bresti
við beizka eftirsjá,
ég held á dimmar heiðar
með heita unglingsþrá
og heyri tímans hjarta
í hvíldarleysi slá,
Kærustuparið kom af göngu
Kærustuparið kom
af göngu.
Þau fundu hvort annað
fyrir löngu.
I djúpa stólnum
hann heldur á henni.
Hún strýkur höndum
um hár hans og enni.
í dúnmjúkum hreyfingum
hvort annað skilur.
Kærastans lófi
konubrjóst hylur.
Þau kyssast og spyrja,
kyssast og svara.
Klukkustundirnar
koma og fara.
Elskist nú mikið,
hvíslar húmið.
Kærustuparið er
komið í rúmið-
Nóttin sitt hámark
nautninni gefur.
Kærustuparið varð syfjað
pg sefur.
32
HEIMILISRITIÐ