Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 44

og áttu þar lítið hús, sem var
yndislegt í útliti eins og þau
sjálf. Að utanverðu var það full-
komið' og snyrtilegt eins og Jana
— og inni fyrir allt í óreiðu og
á ringulreið' eins og Kristófer
blessunin.
Jana háði vonlausa baráttu
gegn þessu hirðuleysi, sem ein-
kenndi allt hans framferði.
„Kristófer, þurftirðu endilega að
taka neðsta handklæðið? Sjáðu
hvernig þú hefur rótað til í
skápnum!“ — „Þú verður að
fyrirgefa, góða, en öll þau stóru
og góðu voru neð’st í staflanum“.
— „Kristófer, húsið er fullt af
öskubökkum. Nú stráir þú enn
einu sinni öskunni vfir gólftepp-
ið“. —„Það er gott fyrir mölinn,
elskan“ — eða burknann eða
kaktusinn, eða hvar sem Kristó-
fer þóknaðist að slá öskuna af
sígarettunni sinni í þann og
þann svipinn.
Maður skvldi halda, að'
Kristófer legði sig allan fram til
að sóða sem mest út, þegar hann
var heima, svo að Jana gæti haft
ofan af fyrir sér við að taka til
meðan hann vann á skrifstof-
unni, svo liann gæti byrjað að
nýju, þegar hann kæmi heim.
Og svo voru það vinir þeirra.
Jana kaus helzt að spila bridge
og rabba rólega við settlegt ná-
grannafólk. En vinir Kristófers
voru eins og hann sjálfur — án
smásmugulegrar sýtningssemi
um, hva6 kallað' var viðeigandi.
Þótt þeim fyndist hálfvegis bros-
legt, að Kristófer skyldi vera
kvæntur, höfðu þeir allir mestu
mætur á Jönu, og þeir höfðu til
siðs að koma á öllum tímum sól-
arhringsins til þess að láta fara
vel um sig, með fætuma uppi í
ljósum hægindastólunum henn-
ar, setja bletti á gljáandi borðin
og dreifa ösku út um allt.
„Bill er viðfelldinn“, átti Jana
til að segja, þegar þau voru loks
orðin ein. „En hvers vegna
kvænist hann ekki og eignast
eigið heimili?”
Kristófer hló. „Eg hefði gam-
an af að1 sjá þá tengdamóður,
sem væri nógu sniðug til að
lokka Bill upp að altarinu“.
„Ertu að gefa í skyn, að
mamma . . ." byrjaði Jana ófrið-
lega. Því Jana elskaði og virti
móður sífia, sem var duglegur og
afar einbeittur kvenmaður. Og
reyndar hafði Jana erft nokkuð
af báðum þessum eiginleikum.
Brownhjónin vom í stuttu
máli á því hættulega stigi, þegar
maður er ekki nógu nýgiftur til
þess að' láta sér sjást vfir gremju-
legustu eiginleika hvors annars.
Jana var orðin þreytt á að sjá
skó liggja úti á miðju gólfi,
finna notuð rakvélarblöð á víð
og dreif um baðherbergið og
stoppa í brunagöt á sængurföt-
42
HEIMILISRITIÐ