Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 50

ingsins, sem biður um peninga
til að geta vætt kverkarnar, og
hins, sem langar til að eiga egg
á páskunum.
Vináttan steytir oft á þeim
steini, er „óþægindi“ heitir.
Flest höfum við nóg af góðum
fyrirætlunum, en annaðhvort
gleymum við þeim eða okkur
finnst of óþægilegt að fram-
kvæma þær. Reynsla mín er sú,
að flestir menn séu góðhjartað-
ir. Venjulega eru þeir fúsir til að
gera góðverk, ef þeir þurfa ekki
að baka sjálfum sér of mikil ó-
þægindi með því. Þeir taka þátt
í raunum og þörfum annarra —
ef þeir hafa tíma til þess og erf-
iðið er ekki of mikið.
Tökum til dæmis söguna uin
miskunnsama Samverjann á
veginum, er lá frá Jerúsalem
til Jeríkó. Margir fóru um
þann veg. Meðal þeirra var
maður, sem hafði ratað í miklar
raunir og lá ósjálfbjarga við veg-
inn. Tveir meiri háttar borgarar
hröðuðu sér framhjá — senni-
lega velviljaðir og löghlýðnir
menn, er höfðú það fyrir sið að
fara í kirkju á sunnudagsmorgn-
uin. Ef til vill voru þeir meðlim-
ir í Rotary-klúbbnum í Jeríkó.
En það var orðið áliðið dags
þennan dag á veginum til Jerí-
kó. Kvöldverðurinn beið þeirra
heima í hlýjunni. Hver vissi
nema einhver góður granni ræki
inn höfuðið, og þá var gaman
að opna eina flösku af gömlu
víni til að ylja sér um hjarta-
ræturnar. Skelfing átti hann
bágt þessi maður þarna við' veg-
inn. Líklega drukkinn. Og ósköp
var raunalegt að sjá hann með
þetta glóðarauga, en vafalaust
kæmi einhver honum til hjálpar.
Nú ímynda ég mér, að líkt
hafi staðið á fyrir Samverjan-
um og heldri mönnunum tveim.
Sennilega var hann líka að
hugsa um skemmtilega kvöld-
stund, er beið hans. Hann var
jafnseint fyrir og hinir tveir.
Samt tók hann nauðstaddan
mann, setti liann upp á eik sinn
og fór með hann til gistihússins.
Og hann fékk gestgjafanum
peninga og sagði: „A1 þú önn
fyrir honum, og það sem þú
kostar meiru til, skal ég borga
þér, þegar ég kem aftur“. Sam-
verjinn hafði gott hjarta og
eitthvað meira, og það er aðeins
hið góða hjarta og eitthvað
meira, sem kemst alla leiðina.
A hverjum degi ferðumst við öll
um veginn til Jeríkó. En hversu
góðhjartaðir og velviljaðir sam-
borgarar sem við erum, ef við
höfum ekki þetta eitthvað
meira, sem gerir okkur ljúft að
hjálpa öðrum, þótt við' þurfum
áð leggja eitthvað á okkur, þá
erum við ekkert nema kátir,
góðir náungar, og vegurinn til
48
HEIMILISRITIÐ