Heimilisritið - 01.05.1949, Blaðsíða 16

sagði hann við Cozy, ,,þá segið
henni, að ég hai'i beðið eins lengi
og ég gat“.
„Það skal ég gera“, sagði
Cozy.
Þegar þessi stóri, undarlegi
maður var farinn, gekk ég að
barnum.
„Hvers konar náungi var
þetta?“ spurði ég.
„Snarvitlaus, ef ég á að segja
mitt álit. Hann var látinn laus
um síðustu jól vegna góðrar
hegðunar. Hann hafði meðal
annars gert mjög svo fallegan
blómagarð í fangelsinu, að því er
ég hef hevrt“.
„Já, einmitt. Er því þannig
varið?“
„Já, hann hefur miklar mæt-
ur á blómum vegna ilmsins.
Hann er dálítið bilaður á því
sviði. Hann notar stöðugt ilm-
vötn eða Kölnarvatn — sýring
eða fjólu, en oftast gardeníu, af
því blöðin ern svo mjúk og hvít“.
„Það er undarlegt“, sagði ég.
Cozy yppti öxlum. „Sumir fá
kanínur á heilann, aðrir kanarí-
fugla. Hann hefnr gardeníur“.
„Hvað um stúlkuna?“ sagði
ég. „Haldið þér, að hún komi
hér nokkurntíma framar?“
„Það efa ég stórlega“, sagði
Cozy þurrlega. „Þau slóust út
af loðkápu fyrir tuttugu árum“.
„Já, einmitt?“
Cozy fór að fága veitingaborð-
ið. „Hann myrti hana“, sagði
hann. „Hann stakk hana í bakið
með hníf!“
ENDIR
Kvöld í maí
Einn sólskinshvítan sumardag,
er sál manns ung og þyrst,
og æskan þráir óskalönd,
sem aldrei fær hún gist,
á meðan báran bláan sand
fær bezt og heitast kysst.
í maí, eitt kyrrlátt kvöld, til mín
þú komst í rauðri sól,
með gullið tár, við brjóst þín þlóm,
í þláum telpukiól,
og vangi þinn þar angan ilms,
en augað draum sinn fól.
Og okkar beggja æskuþrá,
er enn sem forðum þyrst;
við höfum suðræn sól'skinslönd
í sama draumi gist,
á meðan báran bláan sand.
fær bezt og heitast kysst.
Dósóþeus Tímótheusson.
14
HEIMILISRITIÐ