Heimilisritið - 01.05.1949, Blaðsíða 28

Heimilisritið - 01.05.1949, Blaðsíða 28
hlið á hjörum, sem einhver haf'ði endur fyrir löngu smíðað og ætl- að sem fataskáp. Eg liafði ekkert út á hann að setja sem slíkan, nema ef vera skyldi þá einkenni- legu og leyndardómsfullu til- hneigingu, sem hurðin á skápn- um virtist hafa til að opnast, enda þótt ég hefði ekki gert neina tilraun í þá átt. Þessu fylgdi jafnan ámátlegt ískur í þokkabót. Þetta var nú um herbergið mitt, þar sem tveir næstu þættir þessa ófullkomna ástarævintýris gerðust. Sá fyrri gerðist nokkrúm dög- um eftir að ég hafði farið með henni í bíó, og hófst með því að ég bauð henni heim til mín. Hún þáði boðið og kom á tilsettum tíma. Settist lnin á dívaninn við hlið mér, samt í hæfilegri fjar- lægð. Við héldum bæði að oklc- ur höndum og röbbuðum um hitt og annað, sem efst var á baugi þá. Ég gerði misheppnaða tilraun til að vera háfleygur í tali mínu og hélt mér lítt við jörðina! Og það gerðist sem sagt ekkert frekar. — Þegar hún var farin að óróast, fylgdi ég henni heim og kvaddi liana við tröppurnar með hand- arbandi. Fór ég svo heim og undi vel hag mínum. Þriðji þáttur kunningsskapar okkar, svo ég noti það orð, gerð- ist á sama stað og var atburða- röð’in mikið til hin sama og í fyrra skiptið. Við settumst á dívaninn, er hún hafði farið úr kápunni. Eg held jafnvel að mér sé óhætt að segja, að ég hafi set- ið nokkrum sentimetrum nær henni en í fyrra skiptið, er við sátum saman. Eg var í óvenju- góðu skapi og ákveðinn í að yf- irvinna alla feimni og jafnvel að láta til skarar skríða, ef svo mætti segja. Skipti það engum togum að ég lagði annan hand- legginn yfir um hana, þar sem hún sat og átti sér einskis ills von. Eg fann greinilega, hvernig hjartáð i mér hamaðist eins og allt væri fengið með því að dæla sem mestu blóðmagni út í lík- amann. Af því magni hlaut höf- uðið ríflegan skammt. Ég sá litla breytingu á henni, nema hvað hún brosti lítið eitt og gaut til mín hornauga með litlu, brúnu augunum sínum. — Það, sem mér fannst ég geta lesið út úr svipnum, var eitthvað á þessa leið: Jæja, þú ert þá lík- lega ekki eins mikil mannleysa og þú lítur út fyrir að vera. Ivannske það ætli að rætast úr þér. En hún sagði ekkert. Ég sagði lieldur ekkert, en fann, að ég varð nú annað hvort að duga eða drepast. Hér dugð’u engin vettlingatök. Hamingja mín var í veði, ef ég tæki ekki rétt á mál- 2(3 heimilisritið
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.