Heimilisritið - 01.05.1949, Blaðsíða 30

þá leið, að hún héldi að það’
borgaði sig ekki! Eg stóð þarna
eins og glópur með símatólið í
hendinni, steinþegjandi. Þá
heyrði ég að hláturinn hófst að
nýju og síðan heyrði ég að síma-
tólinu var skellt á. Þessi gáska-
fulli hlátur bergmálaði lengi á
eftir fyrir eyrum mér“, sagð'i
vinur minn að lokum. Svo bætti
hann við, með þennan einkenni-
lega glampa sem sést í augum,
sem eru „undir áhrifum“: „Eg
lét mér þennan hlátur að kenn-
iiigu verða, okkar á milli sagt".
ENDIR
Engin vegsummerki
IIQGGIÐ HITTI liann á ennið. Maður-
inn féll aftur yfir sig og lá hreyfingar-
laus. Hinn glápti á hann, og ]>egar hann
bærði ekki á sér, laul liaiin niður og tók
Iyklakip])u upp úr vasa hans. Ilann var
fljótur að finna lykilinn. sem gekk að ]>en-
ingaskápnum. Annar lykill gekk að peii-
ingakassa í skápnum. Hann opnaði kass-
ann og tróð á sig seðlabunkunum. Hann
gaut um leið augunum til mannsins, sem
lá á gólfinu. en hann bærði ekki á sér
fremur en áður.
I bjarmanum frá lampanum sá liann
rauða rák, sem tevgðist út frá lmakkan-
um, ]>ar sem hann snerli gólfið. Augu
mannsins störðu brostin upp í móti hon-
um. I næstu andrá þreifaði hann með
skjálfandi hendi eftir hjarta hans. Nei.
I>að sló ekki.
Það var ekki hnefahöggið. sem hafði
riðið lionum að fullu. en í falhnu hafði
hann dottið með hnakkann á miðstöðvar-
ofn.
Morðinginn stóð og starði á þann dauða
og ldustaði. Allt var ldjótt. Húsið stóð
afsíðis. Það var dimmt og þoka. þegar
hann kom. Enginn hafði séð liann. og
maðurinn ])arna gæti ekki komið upp um
hann.
Morðinginn tók upp vasaklút og núði
peningaskápinn þar sem hann hafði snert
28
liann. Því næst peningakassann. Og leil
síðan aftur umhverfis sig. Nei, hann lét
ekki eftir sig neitt merki. sem gæti komið
upp um hann. Þjófur hafði koiiiið og slegið
húseigandann niður, en enginn gat vitað.
liver þessi þjófur og morðingi var.
Hann slíikkti Ijósið með því að laka
varlega á Ijósrofanum með vasaklútnum.
Svo stakk hann klútnum í vasa sinn og
hvarf út í myrkrið án ]>ess að mæta nokk-
urri lifandi sál. Þegar liann kom heim.
faldi hann peningana á öruggum stað!
Strax næsta morgun kom lögreglan í
heimsókn til morðingjans, hann var grun-
aður um morðið og var ski]>að að konui.
Morðinginn mótmælti. Það var farið með
hann í hús liins myrta. Líkið lá í sömu
stellingum og liann luifði skilið við það.
Lögregluforinginn Iaut niður, strauk lokk
burt frá enni mvrta mannsins og tók u]>j)
stækkunarglér, Hann bað morðingjann að
líta á merkið á enni mannsins gegnum
stækkunarglerið. Hann hlýddi og þegar
hann rétti úr sér, starði hann æðislega á
lögreglumennina og því næst á signethring-
inn á vísifingri hægri liandar sinnar.
..Já“, sagði lögTegluforinginn. ..þér haf-
ið auðveldað okkur st-arfið mikið með
]>\ í að merkja fórnarlamb vðar með upp-
hafsstiifunum vðar“.
(Þýtt úr ensku).
HEIMILISRITIÐ