Alþýðublaðið - 17.03.1924, Blaðsíða 3

AXMÖTO'ÍLÁBIÖ
3
sem Verzlunarmannafélagið telur
að séu með afnámi tóbakseinka-
sölunnar:
Yið 1, lið,
Áætlaður hagnað-
ur tóbakseinka-
sölunnar 1922. . . kr. 150 000,00
Reikningshagnað-
ur varð ........— 108,000,00
Áætlaður hagnað-
ur tóbakseinka-
sölunnar 1923 . . — 20000000
Reikningshagnað-
ur varð..........— 221,00000
Með reikningshagnaði eru
taldar upphæðir þær, er lagðar
voru í varasjóð tóbakseinkasöl-
unnar, um kr. 8,000,00 árið 1922
og um kr. 21 000,00 árið 1923.
Óvenjumiklar tóbaksbirgðir
voru f landinu, er einkasalan tók
til starfa 1. janúar 1922, bæði
frá fyrri árum og einnig vegna
þess, að kaupmenn juku inn-
flutnlng sinn áður en einka-
salan færi að starfa. Er því
mjög eðliiegt, að hagnaður einka-
sölunnar yrði nokkuð minni en
áætlað var.
Aftur á móti sýnir það sig
árið 1923, að hagnaður eioka-
sölunnar nær fyliilega áætlun.
Staðhæfingar um, að ríkissjóð-
ur hafi að eins fengið % — lJ9
af þeim tekjum, er Alþingi upp-
hafléga ætlaðist tll, ná því
engri átt.
Yiö 2. lið.
Tóbakseinkasalan hafði sfðast-
liðlð ár kr. 221,00000 tekjur,
en meðaltoll árlega má áætla
eftir núverandl efnahagsástæðum
landsmanna kr. 430,000,00. Ætti
að ná sömu tekjum með hækkun
tóbakstoilsins, yrði sú hækkun
samkvæmt þessu að nema um
51 °/0 °S innflutningurinn eða
salan þó að haldast óbreytt.
Verð tóbaksins, tolllaust komið
í hús, er samkvæmt reikningum
Landsverzlunar síðastliðið ár kr.
1,133 000,00. Ætti að ná sömu
tekjum fyrlr hið oplnbera, sem
Landsverzlunin nú gefur, með
verðtolli í viðbót við núverandi
tóbakstoll, yrði sá verðtollur að
nema um 200/o og myndi þar
þó því að eins uást, að tóbaks-
salan minkaði ekkl.
• Nú ber þess ð gæta, að inn-
kaup Landsverzlunar hjá flest-
öilum verksmlðjum eru betrl en
þau, sem kaupmenn hötðu fyrr,
en álagning þeirrá og verzlun-
arkostnaður myndi sem fyrr
verða meiri en Laudsverzlunar
og þeir myndu að venju reikna
sér álag á tollinn eins og á inn-
kaupsverð. Verð tóbaksins myndi
þar at leiðandi hækka um tölu-
vert meira en 20 % frá inn-
kaupsverði, og toliinum, senni-
lega aldrei minna í heildsölu en
um 40 — 50% frá innkaupsverði,
og því verða töluvert hærra en
það er nú. t>á myndi notkun
A f g reiBsIa
blaðsins er í Alþýðuhúsinu viö
Ingólfsstræti.
Sími 988.
Auglýsingum só skilað fyrir kl. 8
að kveldinu fyrir útkomudag þang-
að eða i prentsmiðjuna Bergstaða-
stræti 19 eða í síðasta lagi kl. 10
útkomudaginn.
Áskriftafgjald 1 króna á mánuði,
Auglýsingaverð 1,50 cm. eindálka.
Útsölumenn eru beðnir að gera
skil afgreiðslunni að minsta kosti
ársfjórðungslega.
tóbaksius og minka, en ríkis-
sjóður fá minni tekjur en nú.
Áætlun Verzliinármannafélags-
ins um, að hægt væri að ná
sömu tekjum, sem tóbakseinka-
salan getur nú, með 10—15%
tollhækkun og frjálsari sám-
keppni, er því mjög röng og
villandi.
Yið 3. Hð.
Riklssjóður hefir ekkert fé
bundíð nú í tóbakseinkasölunni,
nema ef telja má fé það, sem
lagt hefir verið til hiiðar þar af
hagnaði einkasölunnar. Annars
nýtur einkasalan gjaldfrests hjá
verksmiðjunum til rekstursins.
Bdgar Kioo Burronght: Sonur Tarzene.
sagði hann: „Svo þú ert hundurinn, sem stal dóttur
minni frá mér?
„Dóttur þinni?“ hrökk af vörum Baynes, „Er hún
þin dóttir?"
„Hún er dóttir min,“ urraði Arabinn, „og hún er ekki
ætluð neinum vantrúarhundi. Þú hefir unnið til dauða,
Englendingur, en getir þú borgað fyrir lif þitt, gef ég
þér það.“
Baynes var enn hissa á því að hafa séð Meriem i
búðum Araba, er bann liélt hana vera i biiðum Svians.
Hvað hafði skeð? Hvernig hafði bún sloppið frá Svian-
um? Hafði Arabinn tekið hana með aíii, eða hafði hún
sloppið og flúið á náðir þessa manns, er kallaði hana
„dóttur“? Mikið hefði hann viljað gefa fyrir að geta
talað við Meriem. Yæri hún örugg, var engin ástæða
til þess að reyna að ná henni burtu frá Arabanum og
koma henni til hinna ensku vina. Morison. Baynes
langaði ekki lengur til þess að narra Meriem til
Lundúna.
„Jæja?“ sagði Arahinn.
„01“ sagði Baynes; „fyrirgefið! — Égjvar að hugsa um
dálitið annað. Jú; vissulega, vel borgað. Jú, jú. Hve
mikils virði er ég?“
Arabinn nefndi upphæð, sem var miklu lægri en
Baynes hafði hugmynd um. Kinkaði ht,nn kolli til sam-
þykkis. Hann hefði eins fúslega lofað upphæð miklu
hærri en þeirri, sem hann hefði getað greitt, því að
hann ætlaði ekki að borga. Hann hugsaði sér bara að
draga með þessu tímann, ef vera kynni að lionum gæfist
færi á að hjarga Meriem á meðan, ef hún vildi fara.
Fullyröing Arabans um það, að stúlkan væri dóttir sin,
gerði Baynes órótt innan brjósts. Honum fanst það
undarlegt, ef þessi inudæla stúlka kysi heldur að dvelja
hjá þessum villimönnum i öllu óhreinlætinu en hverfa
aftur til þæginda þeirra, unaðsemda og umhyggju, sem
lmn naut hjá vinum sinum, er Baynes liafði lokkað
hana frá. Baynes roönaði, er hann hugsaði til þess, að
hér átti hann sök á. Arabahöfðinginn truflaði hann með
þvi að heimta, að hann ritaði brezlca ræðismanninum i
Algier. Las karlinn honum bréfið fyrir með slikri leikni,
að auðheyrt var, að þetta var ekki fyrsta bréfið þessa
efnis, er hann hafði sent til ræöismannsins til þess að
kref jast lausnargjalds. Baynes maldaði- í móinn, er hann
sá, að bréíið var stílað til ræðismannsins i Algier, og
sagði, að liða myndi um ár, áður en peningarnir kæmu.
En karlinn vildi ekki hlusta á, að sendur yrði hraðboði
til næsta strandhæjar og þaðan sent simskeyti beint til
lögmanns hans. Arabinn vissi, að hans aðferð hafði
dugað vel. Hin aðferðin hafði enga reynslu að baki.
Honum lá ekkert á peningunum; — hann gat beðið
t ár eða tvö ár, ef þurfti; en þetta tók ekki meira eq