Heimilisritið - 01.06.1949, Blaðsíða 32

Heimilisritið - 01.06.1949, Blaðsíða 32
„Kannske hefnr hann falið sig uppi á þakinu“, sagði lögreglu- maðurinn og stakk skammbyss- nirii í vasann. ,Eg ætti líklega að gá nánar að því. Þér segið að drengurinn sé á verði niðri í for- salnum. En hvernig er það með leiðina í gegnum eldhúsið?“ „Starfsfólkið þar lætur okkur vita, ef það sér eitthvað grun- samlegt“. Lögreglumað’nrinn kom að vörmu spori aftur úr njósnar- ferð sinni: „Hann er ekki þar og hefur ekki verið þar, engin fót- spor sjást og allir þakgluggar eru lokaðir“. Allt í einu festi hann augun á mottunni, sem lá á gólfinu innan við dyrnar. Lykillinn að herbergi nr. 13 gægðist saklevsislega und- an einu horninu. „Dyrnar hafa verið læstar að innanverðu“, hrópaði lögreglu- maðurinn undrandi. „Sheldan hefur læst sig inni — og samt hefur liann komizt út“. Hann starði á mig og ég starði mállaus á hann. „Þá hlýtur hann að hafa farið' Út um gluggann“, sagði ég loks, en lögreglumaðurinn hristi höf- uðið. „Nei, það eru engir mögu- leikar á því, glugginn er líka lokaður að innan“. Það var ekki til það skot, sem maðurinn gat hafa falizt í, sem við höfðum ekki þegar rannsak- að. Mað'urinn var algerlega horf- inn og tuttugu þúsund pundin með honum. Löreglumaðurinn settist á legubekkinn. algerlega ráðbrota: „Það er tilgangslaust að leita lengur“. sagði hann. Það glaðnaði heldur yfir mér, því að nú hafði ég eins mikila möguléika og hann til að hreppa verðlaunin. ðíaðurinn, sem hann leitað að. hafði sloppið úr greipum hans, og ef ég vrði nú svo heppinn að þandsama þræl- inn, þá yrði það ég, sem fengi öll pundin, og það auðvitað’með réttu. En hvernig hafði hann komizt út úr herbergi, þar sem bæði dyr og gluggar voru lokaðir að' inn- an verðu? Það virtist algerlega óleysanleg gáta. Og svo allt í einu lá þetta allt ooið fyrir mér, lausn gátnnnar blasti við mér. Lögreglumaðurinn reis á fæt- ur. ..Eg gefst upp“. mælti hann. „Viliið þér ná í bíl fvrir mig, ég verð að fara og gefa skýrslu á lögreglustöðinni“. ,.Sjálfsagt“, svaraði ég. „Vilj- ið þér bíða hér á meðan ég bið um bíl!“ Svo flýtti ég mér niður stig- ann og hljóp út, án þess að gefa mér tíma til að fara í yfirhöfn. En ég hljóp ekki til að ná í bíl. 30 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.