Heimilisritið - 15.06.1949, Blaðsíða 14
eftir húsi Daves, sem stóð'
skammt frá veginum. Allir
gluggar voru dimmir. Sennilega,
væri enginn heima . . . og hann
var glorhungraður. Hann athug-
aði umhverfið vandlega, og þeg-
ar hann sá dálítinn trjálund
skammt frá húsinu, þar sem
hann gæti falið bílinn, ók hann
aftur á bak inn milli trjánna . . .
og stökk síðan út úr bílnum.
Engin manneskja var sjáanleg,
svo hann gat rólegur farið inn og
leitað sér að bita. Hann læddist
varlega að bakhlið hússins . . .
og þegar hann fann opinn
glugga, hugsaði hann sig ekki
lengi um, en vatt sér inn í eld-
húsið yfir lágan karminn. Hratt
og hljóðlega gekk hann frá einu
herbergi til annars, og glotti
ánægjulega. Það var eins og
hann hafð'i getið sér til, ekki
nokkur sála heima.
Eftir andartak var hann aftur
kominn fram í eldhús og rann-
sakaði matarskápinn. Þar va-r
nógur matur og hann tók að
seðja hungrið af mikilli græðgi.
SPÖLKORN FRÁ húsinu
léku tvíburar O’Connors sér á
engi Daves. Þeir vissu ósköp vel,
að þeir máttu ekki vera úti eftir
að dimmt var orðið, en pabbi
sat eins og venjulega yfir öli hjá
Jeffrie ... og mamma var í
kaffiboði hjá frú Murphy. Auk
þess voru þeir búnir að finna sér
afar skemmtilegan leik, sem þeir
vildu ógjarnan hætta strax. Bill
hafði náð í eldspýtnastokk og
nú léku þessir tveir sjö ára snáð-
ar skógarbruna. Það' tor þannig
fram, að þeir kveiktu í þurri sin-
unni frá sumrinu. Þegar eldur-
inn var orðinn allmikill létust
þeir verða slökkviliðsmenn, sem
komu til að slökkva brunann . . .
og slökkvistarfið var fólgið í því,
að þeir börðu eldinn með trjá-
greinum.
En nú var þessi ágæti leikur
brátt á enda, því þeir áttu aðeins
eina eldspýtu eftir. Jack kveikti
og Bill gerðist slökkviliðsmaður.
Þegar því var lokið, fleygði hann
fj-á sér greininni og andvarpaði:
„Það er búið, nú verðum við
að fara heim“, sagði hann gram-
ur. „En við getum verið Indíán-
ar á leiðinni og farið gegnum
skóginn“.
Bill var til í það og svo þustu
þessir tveir Indíánar af stað
gegnum skóginn. Hefðu þeir
staldrað við mínútu lengur,
myndu þeir hafa séð ofurlítinn
loga koma upp . . . hann óx og
breiddist út, nú nálgaðist hann
þurra, samanborna heyið hans
Dave. Það kviknaði í því og log-
inn magnaðist . . .
GEORG SANDERS, flug-
ínaður á miðvesturleiðinni, var
12
HEIMILISRITIÐ