Heimilisritið - 15.06.1949, Blaðsíða 17

honuin og lénti síðan á enginu
nokkur hundruð metra frá hon-
um.
En Dave hafði um annað að
liugsa en nauðlendandi flugvél-
ar! Eldinn varð að slökkva, ef
hann átti ekki að' verða fyrir
stórfelldu tjóni. Hann þreif
langa trjágrein, sem þarna lá, og
tók að berja eldinn með henni
umhverfis lieyið. Það var ná-
lega brunnið til kaldra kola, og
með því að berja og troða með
fótunnm, tókst Dave að ráða
niðurlögum eldsins, sem ógnaði
allri landareign hans.
Móður og másándi eftir erf-
ið'ið þerraði hann svitann af enni
sér . . . og kom í sama bili auga
á Georg Sanders, sem stefndi lil
lians ásamt farþegum sínum.
Geoi'g Sanders leit með vel-
þóknun á Dave.
„Það var stórkostlegt lán, að
þér skylduð vera svona fljótur
að kveikja bálið, annars hefði
farið illa fyrir okkur“.
Dave var fljótur að átta sig,
og hann skildi strax, hvað hann
átti við. Flugmað'urinn hafði
nauðlent . . . og bálið af heyiriú
hafði vísað honum leið!
„Já“, sagði hann liægt, „en
það var synd að eyðileggja
lieyið .. .“
Sanders brosti og klappaði
honum á öxlina.
„Það skuluð þér ekki taka
nærri yður“, sagði hann. „Félag-
ið' borgar auðvitað fullar bætur.
Sáuð þér okkur og skilduð, að
við yrðum að nauðlenda . . . eða
heyrðuð þér ef til vill að vélin
gekk óreglulega?“
Dave hugsaði ákaft. Hann
skildi ekki, hvernig eldurinn
hefði kviknað, en hann óttaðist,
að hann fengi ekki bætur greidd-
ar, ef hann játaði að hafa ekki
kveikt bálið. Hann kærði sig
ekki um að verða fyrir tjóni, og
þess vegna kaus hann að ljúga.
—„Já . . . hm . . . ég heyrði
vélina hiksta“, sagði hann hægt.
„Og . . . ö . . . þá áleit ég bezt,
að þið fengjnð ofurlitla vísbend-
ingu . . .“
„Þér eruð skarpskyggn ná-
ungi“, sagði flugmaðurinn við-
urkennandi. ,.Það er engin vafi
á því, að þér hafið forðað okkur
frá að brjóta flugvélina og far-
ast“.
Þegar Dave kom auga á Glor-
iu de Simone í bjannanuin frá
glóðinni í heyinu, sá hann ekki
eftir því að hafa logið! Ilann
hafði séð flestar myndir, sem
hún hafði leikið í, og heima hjá
sér átti hann fjórar myndir af
henni hangandi yfir rúminu
sínu.
Gloria var aftur á móti eyði-
lögð yfir því, að ekki skyldi
vera þarna kvikmyndatöku-
maður, þegar hún gekk til unga
HEIMILISRITIÐ
15