Heimilisritið - 15.06.1949, Blaðsíða 30

an sýndi sinn fyrst, en hélt hon-
um þannig, að Robert gat ekki
séð hvert ferð hennar var heitið.
Robert reyndi aftur á móti
eklvert að halda því leyndu,
hvert hann var að fara. Hver
sem vildi gat séð það — Monte
Carlo. *
Lestarstjórinn fór út, en ung-
frúin teygði sig eftir handtösk-
unni sinni.
— Ætlið' þér nú að fara að
ná í byssuna? spurði hann. Hef
ég svona glæpamannslegt útlit?
— Maður gæti trúað yður til
alls, svaraði hún hlæjandi. Þér
hafið hættuleg augu, og — hún
þagði eitt augnablik — ég vil
ekki láta ræna mig, ekki einu
sinni kossi.
Robert virti vöxt hennar vel
fyrir sér, þegar hún stóð upp til
þess að ná í töskuna, en ein-
mitt þegar hún var að rétta
hendina eítir henni, kipptist
lestin til og hún féll aftur yfir
sig í fangið á Robert. A þessu
augnabliki fann Robert að hún
var grönn og mjúk, og bæði
í senn: þrjózk og eftirlát eins og'
Jamb.
T ástríðufullum ákafa þrýsti
hann henni að sér og tók með
vinstri hendinni undir höku
hennar þannig að varir þeirra
mættust. Hún opnaði munninn
sjálfkrafa eins og rósahnappur
eftir regn. Það skein í hvítar
tennurnar, augun voru liálf lok-
uð, og Robert, de Vignon kyssti
og fékk endurgoldinn koss, sem
var brennandi eins og eldur, og
yndislegri en allt sem yndislegt
er.
Hún losaði sig úr faðmi hans
og brosandi fór hún að laga hár
sitt.
— Þér kunnið listina, sagði
hún, en ég fyrirbýð vður að
kyssa mig oftar.
Robert svaraði ekki. Hann
gat í rauninni alls ekki svarað.
Hann bara sat og horfði á hana.
— Eg — ég tilbið yður, stam-
aði hann.
Hún raulaði glaðlega um leið
og hún púðraði sig og málaði á
sér varirnar.
— Fæ ég ekki einn koss til?
spurði hann um leið og hann
greip í hönd hennar.
— Aldrei, þér — þér konmð
mér að óvörum
Robert kynnti sig .
— Ég heiti Muriel Holton,
sagði liún um leið' og hún leit
einkennilega til hans. — Aldrei
fyrr hefur nokkrum manni tek-
ist að kyssa mig móti mínum
vilja, bætti hún við eins og ann-
ars lmgar.
— Var það raunverulega á
móti vilja yðar, frú Holton?
— Sjentilmaður eins og þér,
sagði hún glettnislega, ætti að
gæta tungu sinnar.
28
HEIMILISRITIÐ