Heimilisritið - 15.06.1949, Blaðsíða 58

stynjandi, þangað til Peter
\-aknaði afar úrillur og reyndi að
sparka honum burt.
„Eg er að deyja, Peter“, sagði
Sam og velti sér út af, grufði
andlitið niður í sængina og
sparkaði. Peter, sem varð ofnr-
h'tið smeykur, settist upp og
kallaði til Gingers, og þegar
hann hafði kallað tíu, tuttugu
sinnum, hálfvaknaði Ginger og
spurði, hvað um væri að vera.
„Aumingja Sam gamli er að
deyja“, segir Peter.
„Ég veit það“, segir Ginger,
leggst út af á ný og bælir sig
niðnr í koddann. „Hann sagði
mér það rétt áðan. Ég er búinn
að kveðja hann“.
Peter Russet spurði hann,
hvar hjartað í honum vær, en
Ginger var sofnaður aftur. Svo
settist Peter upp í rúminu og
reyndi að hughreysta Sam, og
hlustaði meðan sá síðarnefndi
lýsti því, hvernig það væri að
deyja. Hann væri ískaldur og
sjóðheitur frá hvirfli til ilja,
brennandi og skjálfandi samtím-
is, með innvortisverki, sem hann
gæti alls ekki lýst, þótt hann
reyndi.
„Því verður bráðum lokið,
Sam“, segir Peter hlýlega, „og
þá er allt andstreymi á enda fyr-
ir þér. Meðan við Ginger verð’-
um að hrekjast. úti á sjó og
reyna að vinna fyrir brauði til
að halda í okkur lífinu, hvílir þú
í ró og íriði“.
Sam stundi. „Mig langar ekk-
er til að vera alltof rólegur", seg-
ir hann. „Ég hef alltaf verið gef-
inn fyrir gaman — saklaust
gaman“.
Peter hóstaði.
„Þið Ginger hafið verið góðir
félagar“, segir Sam, „það er hart
að þurfa að skiljast við ykkur“.
„Við hljótum allir að devja
fyrr eða síðar“, segir Peter
huggandi. „Ég er steinhissa, að
þú skulir hafa enzt svona lengi,
eins og þú hefur hegðað þér“.
„Hegðað mér?“ segir Sam og
sezt allt í einu upp. „Hvað vilt
þú, bölvaður apaumskiþtingur-
inn og merarsonurinn; ég skyhli
fleygja þér út um gluggann fvr-
ir tvo aura“.
„Talaðu ekki svona á dánar-
beði“, segir Peter skeltingu lost-
inn.
Sam var í þann veginn að
svara ónotum aftur, en rétt í
því fékk hann slíkar kvalir, að
hann veltist um á rúminu og
stundi svo hroðalega, að Ginger
vaknaði aftur og fór fram úr.
„Auminga Sam gamli!“ segir
hann, gengur til hans og virðir
hann fyrir sér. „Hefurðu nokk-
urs staðar verk?“
„Verk?“ segir Sam. „Verk? Ég
er ekkert nema tómir verkir frá
hvirfli til ilja“.
56
HEIMILISRITIÐ