Heimilisritið - 01.09.1949, Blaðsíða 28

gengið úr skorðum. Hún gat
hvorki talað né grátið', varla
andað. Eitthvað hafði brostið
hið innra með henni. Tárin
streymdu niður kinnar hennar,
og er hún tók til máls titraði
röddin. Hún sagði aðeins:
„Wal-ter, þú ...“
Hann svaraði: „Já, þú ert trú-
loíuð dauðadæmdum manni“.
Það kenndi nokkurrar beiskju í
röddinni, er hann hélt áfram
máli sínu:
„Þannig varð endirinn. Við
höfum verið heitbundin í sex ár.
Við höfum safnað og safnað til
búsins. Við eigum nú húsgögn,
mataráhöld, sængurfatnað og
allt, sem þarf til þess að geta
stofnað myndarlegt heimili. Auk
þess nokkrar þúsundir króna í
bankanum. Og allt er þetta unn-
ið fyrir gýg. Við hefðum getað
gift okkur fyrir fimm árum og
látið okkur líða vel. En í stað
þess spöruðum við, söfnuðum
og biðum“.
Hann hafði sagt þetta vélrænt
með tilbreytingalausri röddu,
eins og utan að lærða romsu.
„Walter“, sagði Evelyn áköf,
„við skulum gifta okkur þegar í
stað. Við getum fengið' skírtein-
in strax á morgun. Ég vil verða
konan þín, og njóta þín þennan
stutta tíma. Það' er betra en
ekkert“.
Augu hans ljómuðu. Hann tók
hendur hennar og sagði: „Já,
Evelyn. En —“. Ljóminn í aug-
um hans hvarf skyndilega.
Hún hló og mælti: „Ég veit
hvað þú ætlaðir að segja, Walt-
er. Að ég sé ekki búin að fá tylft
af öllu til búsins, og að mamma
verði fyrir vonbrigðum ef allt
verður ekki samkvæmt áætlun.
Þá geti ég ekki gert vinkonur
mínar eins öfundssjúkar og hægt
hefði verið. En mér er sama —
alveg sama. Þó að við' ættum
ekki svo mikið sem einn gaffal
myndi ég strax giítast þér, elsku
Walter minn. Það er hægt að
njóta mikillar hamingju á sex
mánuðum. Við skulum láta okk-
ur líða betur þennan tíma,
en nokkrum elskendum hefur
liðið. Ilver stund, hver sekúnda
skal verða indæl. Við skulum
lifa heila ævi á hálfu ári. Er það
ekki liægt, Walter?“
Hann faðmaði hana, kyssti og
sagði hlæjandi: „Eg elska þig, ég
elska þig“. Og hann þrýsti henni
fast að sér. „Við sendum skír-
teinin á morgun. Að þremur
vikum liðnum erum við gift og
hugsum ekkert um, hve mörg
bollapör og skeiðar við eigum“.
Þau leiddust eftir garðinum
áleiðis til útgönguhliðsins.
Skyndilega nam hann staðar.
Hann veitti því athygli að hún
grét.
Walter mælti: „Þú grætur.
26
HEIMILISRITIÐ