Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 8

sezt hann niður og fær svölun í
grátinum.
Aldrei framar mun hann sjá
drottningu ævintýrsins fagra,
aldrei framar heyra rödd henn-
ar, aldrei framar sjá blik bláu
augnanna, aldrei framar halda
um hvítu litlu höndina, og aldrei
framar kyssa rósrauðar varirn-
ar.
Minningin ein getur bætt hon-
um missinn, og liann einsetur
sér að varð'veita hana, unz dauð-
lokar brám hans.
NÚ VERÐA aftur hlutverka-
skipti á bekknum undir sýrenu-
trénu.
Eins og gamli maðurinn vék
áðan fyrir unga manninum, svo
víkur ungi maðurinn nú fyrir
öldungnum.
Það er svo óralangt síðan, að
sagan um drottningu ævintýrs-
ins gerðist, að ungi maðurinn,
sem grét hér ástmey sína á
á bekknum forðum, er ekki leng-
ur til. Þau bæði, drottning æv-
intýrsins og hann, eru aðeins til
í minningunni — í minningu
hvíthærða öldungsins, sem situr
þarna.
Já, hingað' hefur hann komið
á hverjum degi frá því veröldín
myrkvaðist, því hér getur hann
líka fundið skin bjartari daga.
Hann þreytist aldrei á því að
rekja vef minninganna. Þótt síð-
asti þáttur þeirra sé blandinn
beiskju og trega, getur hann ekki
án þeirrar þjáningar verið. Hann
fer líka alltaf yfir alla söguna,
og fyrri hlutinn er honum fag-
urt og ilmandi ævintýr, og það
er einmitt sé hluti — ævintýrið
sjálft, sem jafnvel enn í dag fvll-
ir líf hans unaði og sælu.
Jii, vissulega er hann ham-
ingjunnar barn, að liafa eignazt
þetta ævintýri — og drottningu
þess.
Svo stutt er ævi mannsins, að
öldungnum finnst það ekki
lengra en frá því í gær, er hún
sat hér við lilið hans, og hann
horfði í bláu augun hennar, og
hélt um hvítu litlu höndina.
Hann brosir mildilega við'
þessari hugsun, og augnaráðið
verður hlýtt og innilegt. Svo
klappar hann mjúklega á bakið
á bekknum, þar sem stúlkan
hans hallaðist upp að því forð-
um.
Loks stendur gamli maðurinn
upp, þegar skuggann af sýrenu-
trénu ber á bekkinn, og hann
gengur í áttina til borgarinnar.
Stundu síðar er hann kominn
niður á laufhvelfdu götuna; —•
horfinn þar í iðandi mannhafið.
Og hvern skyldi gruna, að
þessi bogni, hvíthærði öldungur
sé að' koma af stefnumóti við
ævintýradrottninguna fögru?
ENDIR
6
HEIMILISRITIÐ