Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 16

Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 16
kaffidrykkju, sagði hún upp úr þurru: „Mér hefur dottið nokk- uð í hug, Páll! Hvað myndirðu segja ef ég opnaði verzlun í Hösterby? Það ættu að vera sömu skilyrðin þar eins og hér, og tekjur okkar myndu tvöfald- ast með tvær verzlanir“. „Já, en Anna“, andmælti Páll. „Eg sé þig næstum aldrei. Og ef þú opnar nýja verzlun ertu horf- in mér að' fullu og öllu. Ég kýs miklu fremur að vera án pening- anna. . . .“ „Ef ég sé um hana sjálf fyrsta árið, get ég ráðið verzlunarstjóra, sem annast hana að öllu leyti eftir það“, sagði Anna. HANN SETTIST hjá henni og lagði handlegginn um mitti hennar. „Þú ert víst orðin fyrir- vinnan á heimilinu, elskan mín“, sagði hann hilcandi og strauk hár hennar. „Það er ekki rétt“, sagði hún. „En ég hef svo gaman af þessu, Páll. Þú getur ímyndað þér, hvort það er ekki spennandi; og hugsaðu þér bara hvað verzlun- in hefur verið okkur mikil stoð hingað til. Engir ógreiddir reikn- ingar framar — og ánægjan af að geta hjálpað Lillu og þér!“ „Já, en þetta þreytir þig svo mikið“, sagði Páll hógværlega. „Og þú hefur engan tíma til að sinna okkur. . . .“ „Það er ekki svoleiðis þreyta“, andmælti hún. „Og ég sé þó allt- af einhvern árangur af starfi mínu. Það er ekki eins og að þvo upp þrisvar á dag og verða þó aldrei laus“. Um vorið opnaði hún nýja verzlun í nágrannabænum. Hún réði unga og áreiðanlega stúlku til að gæta hennar og ók sjálf í bifreið þangað út eftir nokkrum sinnum í viku. Nýja verzlunin gekk prýði- lega strax frá upphafi. Það var ekkert vafamál, að Anna var gædd sjötta skilningarvitinu, livað viðvék tízkusmekk ungra stúlkna. LTLLA ÓX og dafnaði og var óaðskiljanleg frá föður sínum. Anna fann stundum til einmana- kenndar í félagsskap þeirra, en hún bægði þeirri tilfinningu jafn- óðum frá sér. Dag nokkurn stakk Páll upp á því að halda smásamkvæmi fyrir kunningja Lillu. Henni hafði svo oft verið boðið heim til þeirra. „Nei“, sagði Anna hvassmælt, er hún hafði svipazt um dag- stofuna, sem henni hafði á und- anförnum árum ekki unnizt tími til að fegra eins og hana langaði. „Við getum ekki boðið kunn- ingjum Lillu hingað. ...“ „En Anna mín“, hrópaði Páll, 14 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.