Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 18

bauðst til að leggja fram álit-
lega fjárupphæð sem stofnfé í
fyrirtækið.
„Ó, Páll, ástin mín, þú ert
sjálfsagt andvígur þessu“, sagði
hún, þegar hún kom heim að
kvöldi þessa ævintýralega dags.
„En ég get bókstaflega ekki sagt
nei. Mér finnst eins og ég hafi
verið gerð að prófessor“.
„Þú verður á sífelldum ferða-
lögum. . .
„Ég þarf ekki að vera lengur
að heiman en tvo daga í senn“,
sagði hún.
„Þegar við héldum upp á sex
ára brúðkaupsafmælið okkar
höfð'um við aldrei verið fjarvist-
um hvort frá öðrum lengur en
sólarhring", sagði Páll og lagði
frá sér bókina.
Hún laut að honum og kyssti
hann blíðlega. „Þú elskar mig
þá bara enn heitar, þegar ég er
heima“, sagði hún. „Páll, þetta
er tækifæri, sem býðst ekki oft-
ar; ég get blátt áfram ekki sagt
nei“.
Hún keypti litla bifreið. Það
yrði ódýrara, þegar til lengdar
léti, sagði hún. Og svo ók hún
leiðar sinnar með unga mannin-
um. Páll veifaði til hennar, og
hún veifaði á móti. Hún var í
sjöunda himni og fannst heim-
urinn brosa við' sér.
Henni féll prýðilega við unga
manninn, og þau voru samhent
16
í starfinu. Hann var duglegur og
kurteis og sýndi henni aldrei ást-
leitni.
„Það er sjaldgæft að kynnast
gáfaðri konu“, var hann vanur
að segja. En það var Hka allt
og sumt.
Dag einn síðla kom hann ó-
vænt inn í verzlunina. Þá kom
dálítið skrítið fyrir Önnu. Hjarta
hennar tók að slá svo kynlega.
Jesús minn, hugsaði hún, getur
það verið að ég sé orðin ástfang-
in af honum. En nokkrum vik-
um síðar var henni orðið Ijóst,
að það var einmitt það, sem að
henni gekk. Hún sá hann alltaf
ljóslifandi fvrir sér, jafnvel þótt
liann væri hvergi nálægur.
Kvöld eitt sagði hún við Pál:
„Mig langar til að fara í ferða-
lag — ein. Ég þarfnast upplyft-
ingar, Páll“.
Páll spurði einskis, en augna-
ráð hans var angurvært. Síðan
fór hún til Parísar. Þegar hún
kom aftur hafði hún jafnað sig.
Henni féll jafn vel við verzlun-
arfélaga sinn og áður, en þessi
hræðilega tilkenning var horfin
henni að fullu og öllu.
Henni fannst Páll verða heirn-
komu hennar feginn, en hann lét
ekki tilfinningar sínar í Ijós. Lilla
var fátöluð og hlédræg, og hún
virtist ekkert yfir sig hrifin af
Parísarkjólnum.
Anna ákvað að fara með henni
HEIMILISRITIÐ