Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 54

Tízkulæknir
Framhaldssaga eftir SARAH ELIZABETH RODGER
Nývr lesendur geta byrjað hcr:
Allison er ung stúlka, sem vinnur'í eftir-
sóttu ríkismannasjúkrahúsi í New York.
Þar hefur hún tækifæri til að umgangast
daglega, manninn, sem hún ber dulda ást
í brjósti til. Það er Fergus Wyatt, hinn
ungi trúnaðarlæknir Brittons yfirlæknis.
Fergus er sonur Wyatts læknis eldra,
sem búið hefur s. 1. 20 ár í næsta liúsi
við Allison, enda eru þau Allison og Fer-
gus æskuvinir. Fergus er ákveðinn í því
að græða peninga, en í hjarta sínu óttast
hann hin illu örlög, sem virðast ásköpuð
fjölskyldu hans.
Þegar Fergus fer í sjúkravitjun til hinnar
auðugu Lindu Ansteys, hittir hann korn-
unga systur hennar, Mareiu Lord. Marcia.
sem er vön’ því að fá alltaf vilja sínum
framgengt, verður óðara ástfangin af unga
lækninum og leggur hann læinlínis í einelti.
TÆPUR HÁLFTÍMI leið. Allison
athugaði skjöl, sem voru á skrifborðinu.
Þctta hlýtur að vera atvinna hennar,
hugsaði Marcia. Hún reykti hverja
sígarettuna á fætur annarri og hreyfði
fótinn óþolinmóðlega.
Að lokum hringdi síminn.
„Já“, sagði Allison, „ég skal segja
henni það. Þakka yður fyrir, ungfrú
Curtiss". Hún sneri sér að Marciu og
sagði nokkuð hvasslega: „Wyatt læknir
kemur rétt strax“.
„Þakka yður fyrir“.
„Ég þarf að vinna dálítið í öðru her-
bergi", sagði Allison.
Marciu fannst eins og Allison væri að
flýja. Eða er hún svona kurteis? hugs-
aði hún og brosti mcð sjálfn sér. Hún
hafði aðeins tírna til að laga svolítið
litinn á vörunum, áður en Fergus
kom . . .
„Fergus, segðu ekkert!“ hrópaði hún.
„Ég á við, að þú skammir mig ekki, ég
þoli það ekki. Þetta hefur verið hræði-
legur dagur“. Þegar hún vissi, að tími
var til þess korninn, að hún lyfti fögr-
um augnalokunum, þá gerði hún það
og leit stórum augum á alvarlegt andlit
hans. Og þegar hún vissi, að réttur
tími var til að brosa, þá gerði hún það
líka — blíðkandi, nærri biðjandi.
„Ég hef ekkert sagt“, sagði hann.
„En svipur þinn var svoleiðis, Fergus,
að ég hef séð allt, sem þú hefur viljað
segja, og ég veit, að málstaður minn á
ekki upp á háborðið hjá þér“.
„Láttu nú ekki svona heimskulega,
Marcia", sagði hann og var ekki jafn
strangur á svipinn.
Jafnvel Marcia þorði ekki að taka
utan um hálsinn á honum á svo opin-
berum stað eins og þessi stofa var. Auk
þess var Fergus hvítklæddur og afar
stillilegur og var henni hræðilega fram-
andi.
52
HEIMILISRITIÐ