Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 56

að liafa gagn af honum. Hann átti
margar milljónir króna og var auk þess
mjög góðlyndur og vel upp alinn, miklu
betur upp alin en Marcia.
„Já, þannig er málum háttað og mér
þykir það leiðinlgt, Dick“.
„Eg trúi því“.
Hann horfði ráðþrota í augu henni.
Marcia og hann voru nærri jafnhá.
„Af hverjum ertu svona hrifin núna,
Marcia?" spurði hann. Hann hafði
þckkt hana lengi og þckkti hana mjög
vel.
„Engum sérstökunt", sagði hún
blygðunarlaust.
„Þú mátt scgja um það, hvað scm
þú vilt“.
„Ágætt!"
Henni féll það afleitlega, að hann
spurði hana ckki meira. Einhver djöfull
innra mcð hnni var að reyna að fá hana
til að segja hreinskilnislega og tillits-
laust: „Ég er ástfangin af Fergus
Wyatt, fíflið þitt, og hann er cins ó-
líkur þér og eldurinn vatninu”.
En hún sagði cinungis: „Þá cr allt
í lagi, Dick, og við getunt verið vinir,
cr það ckki?“
„Auðvitað, í nxstu mínútur að
minnsta kosti. Og nú er ég að fara“.
„Fara hvert?“ Henni var meinilla við,
að hann var svona fús til að yfirgefa
hana.
„Ég ætla að fljúga til Mexíkó með
manni, sem ég þekki. Hann er atvintiu-
flugmaður, en ekki í neinni vinnu núna.
Við ætlum að skiptast á að vera við
stýrið“.
„Hvenær kemur þú heim aftur?“
spurði hún hvasst.
„Það fer eftir því, hve vel við
skcmmtum okkur. Mér liggur ekkcrt
á núna“.
„Nci — það er víst ekki.“
Sú óþægilega tilfinning gagntók
hana, að henni fannst hún hafa brennt
allar brýr að baki sér. Dick var hluti
af fyrra lífi hennar, og það var nú að
hvcrfa lengra og lengra í burtu, eins og
cyja, scm maður sér í þoku. Og fram-
undan var — hvað?
HÚN KOM auga á Fcrgus í dyrun-
um. Hann lcitaði að henni á troðfullu
dansgólfinu.
„Jæja, hefurðu ekki skcmmt þér af-
skaplega vel?“ spurði Fcrgus og þrýsti
hcnni fast að sér.
„Ekki fyrr en núna. Þú ert farin að
dansa eins og við, vinur minn“.
„Ég hef ágætan kennara. „Segðu mér,
Marcia“ — hann horfði alvarlega á hana
— „til hvers er nú ætlazt af mér? Á
ég að dansa við allar stúlkurnar, sem
þú hefur kynnt mig fyrir, ef ég get
fundið þær?“ ,
Stutta stund bærðust tilfinningar í
brjósti hcnnar, scm nálguðust umhyggju
fyrir honunt.
„Þú þarft þess ekki, ef þig langar
ckki til þess, vinur minn“, hvíslaði hún.
„Ég er einungis kominn hingað til
að vera með þér“.
„Dansaðu þá við mig“.
„En það sitja margir um færi til þess
að taka þig frá mér“.
„Dansaðu þá við mig heima".
„Eigum við að fara?“
Hann horfði rannsakandi augum á
hana. „Get ég numið fallegustu stúlk-
una burt af skemmtuninni, einmitt þeg-
ar hún stendur sem hæst?“
54
HEIMILISRITIÐ