Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 23

og alveg sérstaklega, með hvað'a
konum hann einkum heldur sig.
Hún er tortryggin, afbrýðisöm
og hellir oft yfir hann ásökun-
um. Hún fær nafnlaus bréf frá
París, sem hafa frá hinum furðu-
legustu hlutum að segja um
hann. Bréf hans verða löng varn-
arrit.
Theophile Gauthier segir, að
hann hafi aldrei þekkt mann,
sem hafi getað sýnt eins undra-
verða varúð, þegar um konur
var að ræða, eins og Balzac.
Hann nálgast fjörutíu og
fimm ára aldurinn, og honum
finnst að hann sé að verða út-
slitinn. Hann liggur oft og lengi
rúmfastur, læknarnir segja að'
það sé lifrin, og sjúkleikinn stafi
af hinni geysilegu kaffidrykkju
hans og óhóflegri vinnuhörku.
Pólstjarnan hans er alltaf jafn
björt í hans augum, en einu
sinni, þegar hann heimsótti
hjónin í Wien, er hann svo fá-
tækur að hann á ekki fyrir dval-
arkostnaði þar.
Dag nokkurn fær hann loks-
ins bréf frá henni, þar sem hún
segir, að eftir sex vikur muni
honum berast fregn, sem gjör-
samlega muni breyta högum
hans. Hann er þá í Paris og von-
lausari um framtíðina, en
nokkru sinni fyrr. Hann missir
svefns af eftirvæntingu. En það
er fyrst að fjórum mánuðum
liðnum. að haim spyr lát Hanska
greifa.
Svar hans er eitt hans feg-
ursta bréf. Hann reynir að um-
tala hinn látna af velvild og
virðingu, en hans eigin ástarþrá,
skín allstaðar í gegn. Hann biðst
leyfis að mega heimsækja hana
undir eins. En svar hennar er
óvænt og stingandi. Hún segir
nei, og bætir við', að héðan í frá
muni hún eingöngu helga sig
barni sínu, dótturinni Onnu.
Balzac fellur niður úr skýjunum
og nú hefst daprasta tímabil
ævinnar. Bréfaskiptin halda
áfram, og einn daginn gefur hún
honum von, næsta daginn gerir
hún þá von að engu, hún getur
enga ákvörðun tekið. Fullt
traust hefur hún ekki á honum.
Loks fær Balzac leyfi til þess
að hitta hana í Pétursborg,
ferðalagið er langt og dýrt, enn
hleypur hann frá skuldbinding-
um sínum við forleggjarana,
aftur verður hann að leita á náð-
ir okrara. Þau voru saman í þrjá
mánuði, hamingjusöm einn dag-
inn, örvinluð annan daginn, og
hjónabandi vill hún ekki heita.
Að lokum verða þau að skiljast,
og ferðin til Parísar er löng og
seinleg í þeirra tíma farartækj-
um, en fyrir Balzac virðist hún
endalaus.
Á nýjan leik sökkvir hann sér
niður f vinnuna, en nú er hann
HEIMILISRITIÐ
21