Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 31

Það var að minnsta kosti ætlun
hans, en skrúflykillinn var gjör-
samlega horfinn. Reyndar fann
frú Forune hann í kartöflukörfu,
þegar hún var að undirbúa
kvöldverðinn.
Steve sá ekki „óhemjuna“ síð-
ari hluta dagsins, en varð áhrifa
hennar var í mörgum leyndar-
dómsfullum viðburðum.
STEVE VAR naumast byrj-
aður á starfi sínu daginn eftir,
þegar í kjallaradyrunum birtist
vera, angandi af jasmínsápu.
„Þarna er hún komin aftur,
litla freistinganornin“, tautaði
hann með sjálfum sér og hamr-
aði rörin í ákafa. „Gaman væri
að vita, hvernig hún myndi æpa
og sparka ef ég byndi hana þang-
að til ég er búinn með þetta?“
„Mér þykir afar leitt að ó-
náða yður“, sagði Sylvía engil-
blítt, „en mér leiðist svo mikið
og ætlaði að ná í gömul blöð til
að lesa. Það er stór stafli af þeim
bak við ofninn . . . en liggið bara
kyrr, ég get sem bezt hoppað yf-
ir yður ...“
„ . . . og sparkað í hausinn á
mér um leið“, sagði hann háðs-
lega, „nei, ég þakka!“
„Þér eruð víst heldur tor-
trygginn að eðlisfari“, sagði
Sylvía blíðlega.
I sama bili hrasaði hún. Hún
missti blöðin og var fimm mín-
útur að tína þau saman aftur.
Um daginn gekk hún seytján
sinnum um kjallarann til að
sækja og fara með blöð. Þess á
milli vann Steve kappsamlega.
I átjánda sinn kom hún með ó-
sköp lítinn bunka.
„Missið ekki móðinn“, sagði
hún og reyndi að smeygja sér
framhjá honum, „nú eru ekki
fleiri eftir“.
I þetta sinn stóð' Steve upp,
en hún komst ekki framhjá hon-
um sökum þrengsla. Mjúkt,
svart hár hennar straukst við
hökuna á honum.
„Farið frá!“ skipaði hún.
„Ætlið þér, eða ætlið þér ekki
að færa yður?“
Steve sté aftur á bak. Hann
var fölur af reiði og brá fætin-
um fram um leið og hún ætlaði
framhjá honum. Hún missti
blöðin og hefði dottið ef hann
hefð'i ekki gripið hana. Hún
barðist um og sló hann með
krepptum hnefunum á brjóstið
til að losna.
Steve hélt henni fastar að
sér og þrýsti allt í einu vörun-
um að munni hennar í löngum
kossi, sleppti henni síðan skyndi-
lega og tók verkfærin sín saman.
„Nú erum við kvitt“, sagði
hann hörkulega. „Leiðslurnar
eru tilbúnar, þér getið hætt ó-
friðnum“.
Sylvía stóð grafkyrr. Hún
HEIMILISRITIÐ
29