Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 32

heyrði hann starta bílnum og
aka burt. ...
HÚN GAT ómögulega sofnað'
um kvöldið. Hún endurtók stöð-
ugt með sjálfri sér, „að hún hat-
aði Steve Gresham“, og „að hann
væri blátt áfram andstyggileg-
asta mannvera á jarðríki“.
Næsta morgunn ætlaði faðir
hennar að reyna nýju miðstöðv-
arleiðsluna. Þegar skrúfað var
frá, kom öll fjölskyldan saman
til að sjá árangurinn.
En ekkert gerðist.
Fortune gekk fokvondur um
gólf með hendurnar fyrir aftan
bak.
„Þetta grunaði mig“, tautaði
hann gremjulega, „þessi náungi
var allt of laglegur til að geta
unnið sómasamlega“.
„Hugsa sér, tókst þú líka eftir
því?“ sagði Sylvía.
Hún var afar föl, með dökka
bauga undir augunum.
„Grace, farðu inn og símaðu
til verkstæðisins“, skipaði For-
tune. „Það er eitthvað að' .. .“
„Já, já, góði“, sagði frú For-
une hughreystandi.
KLUKKUSTUND síðar sá
Sylvía úr felustað sínum bak við
gerðið', að Steve Gresham gekk
niður í kjallarann með verkfæra-
tösku sína. Þegar hann kom út
aftur skömmu síðar, stóð hún
þannig, að' blómsturkjóllinn
hennar var það fyrsta, sem hann
kom auga á.
Hún raulaði og leit stríðnis-
lega upp, þegar hann kom til
hennar.
„Þér eruð þokkalegur viðgerð-
armaður“, sagði hún háðslega.
„Nú er allt í lagi“, sagði hann.
Sylvía stóð upp. Steve færði
sig nær og lagði báð'ar hendur á
axlir henni.
„Þér eruð ef til vill óhemja“,
sagði hann, „en . ..“
Sylvía stóð álút og starði á
beltið sitt.
Steve tók undir hökuna á
henni og neyddi hana til að horfa
á sig.
„Sylvía“, sagði hann brosandi,
„þú elskar mig þá!“
„Svo . .. e?“
„Mig dreymdi, að þú gerðir
það!“
„Draumar eru andstæða veru-
leikans".
„Ævinlega?“
Sylvía hnykkti til höfðinu.
„Sylvía, mér þykir leitt, að'
ég skvldi kyssa þig í gær“.
Hún laut höfði.
„Það finnst mér ekki“, hvísl-
aði hún.
Svar Steve var nýr koss, sem
ekki var lakari hinum fyrri. Þeg-
ar hann sleppti henni, leit hún
kankvíslega á hann og spurði
með uppgerðar áhyggjusvip:
30
HEIMILISRITIÐ