Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 41

„Hann var indæll, finnst yður
ekki?“ spurði hún.
„Jú“, svaraði unga stúlkan
kæruleysislega.
„Þér eruð ef til vill ekki mikið
fyrir börn?“
„Hvort ég er! Ég hef alltaf
sagt, að ég vildi eiga tíu börn“.
„Ég átti að'eins Martein. Mað-
urinn minn féll í fyrra heims-
stríðinu“.
„Marteinn sagði mér frá því.
Það er slæmt, að þér skylduð
ekki hafa gifzt aftur, svo að
Marteinn ætti bræður eða syst-
ur“.
„Ég vildi það ekki“, sagði frú
Barkley ákveðin.
„Marteinn hefur sagt mér
það. En það hefði nú samt verið
betra fyrir hann. Kannski hefði
ég þá tekið honum, kannski væri
hann þá frjáls núna“.
„Marteinn hefur alltaf verið
frjáls“, sagði frú Barkley og
smellti nistinu hart saman.
Unga stúlkan hristi svörtu
lokkana sína.
„Nei, nei, hann er ekki frjáls.
Hann er bundinn við yður. Hvað
sem hann gerir, hugsar hann allt-
af um, hvort yður muni geðjast
að því“.
„Þetta er hlægilegt í alla
staði. Auk þess sögðúð þér rétt
áðan, að hann hefði — hefði beð-
ið yðar“.
„Já, en ég tók eftir því, að það
var í fyrsta skipti, sem hann
gerði nokkurn hlut á bak við yð-
ur, og að hann mundi verð'a ó-
hamingjusamur, ef yður félli
ekki ráðahagurinn“.
„Er það þessvegna, sem þér
viljið ekki giftast honum?“
„Ég vil ekki giftast manni,
sem tilheyrir annarri“, sagði
unga stúlkan rólega. Það var
engin ásökun í rödd hennar.
„Ef ég hef haft áhrif á son
minn-----------“
„Æ, ég kæri mig kollótta um
áhrif“, greip stúlkan fram í. „Þér
eruð eigingjörn, það er það, sem
að er. Þér hafið talið honum trú
um, að hann eigi yðúr allt að
þakka, og því verði hann að sjá
um, að þér verðið aldrei ein-
mana“.
„Hefur hann talað um mig við
yður?“ spurði frú Barkley reiði-
lega.
„Nei, ekki beinlínis, en nóg til
þess, að ég hef skilið allt. Þegar
ég sagði við' hann, að ég vildi
ekki fara hingað í dag, sagði
hann, að þér — þér munduð
svipta yður lífinu, ef hann kæmi
ekki aftur. Hann sagði, að þér
væruð hrædd, sökum þess að
maður yðar hefði fallið á víg-
stöðvunum. Hann sagði, að sér
hafi alltaf fallið það þungt“.
„Sonur minn virðist hafa trú-
að yður fyrir helgustu einka-
málum mínum“.
HEIMILISRITIÐ
>9