Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 42

„Einungis vegna þess, að þér
hafið gert yðar einkamál að
hans. Auðvitað sagði ég honum
sannleikann“.
„Sannleikann?“
„Ég sagði við hann, að' það
væri ekki aðallega sökum þess,
að þér elskuðuð hann svo heitt,
að þér væruð eins og þér eruð,
heldur vegna þess, að þér væruð
hræddar við að lifa án hans“.
Frú Barkley reis á fætur.
„Það er bezt þér farið' núna.
Hvað eruð þér, þegar öllu er á
botninn hvolft? Ósköp venjuleg
ung stúlka, sem sonur minn hef-
ur hitt, eins og allir aðrir karl-
menn hitta af hendingu stúlkur
af yðar tagi“.
„Ég kynntist ekki Marteini af
hendingu“, sagði unga stúlkan
alvarlega. ,3g var send til hans
vegna þess, að það tilheyrði
starfi mínu. Ég átti að hafa við-
tal við hann varðandi morðmál.
Ég er fréttaritari. Hann vildi
ekkert segja mér, og af þeirri
ástæðu fór mér að lítast vel á
hann. Þegar hann bauð mér að
borða með sér, reyndi ég aftur
að fá hann til að segja mér eitt-
hvað, en hann vildi ekkert
segja“.
„Hvaða mál var það?“
„Prattmálið“.
„Nú, en það eru meira en þrjú
ár síðan“, sagði frú Barkley.
Marteinn hafði þá þekkt ungu
stúlkuna svona lengi. Það' var
þá þessvegna — hugsaði hún yf-
irbuguð — sem hann hafði ekki
viljað kvongast.
Unga stúlkan gekk til frú
Barkley, lagði hendur sínar á
axlir hennar og næstum þröngv-
aði henni niður í stólinn.
„Setjist þér nú niður og látið
af öllum kjánaskap".
„Hefur hann lengi haft hug á
að fá yður fyrir konu?“
„Síðan hann sá mig fyrir
þremur árum, eftir því sem hann
segir sjálfur“.
„Fyrir þremur árum! Tá, en
það er hlægilegt. Þér eruð ekki
nema barn“.
„Ég er tuttugu og tveggja
ára“.
„Hvenær var það', sem hann
bað yðar fyrst?“ spurði frú
Barkley og datt skvndilega Lísa
í hug. Lísa var lítilsigld. Hún
hefði aldrei getað skrifað um
morðmál.
„A ég að segja vður það?“
sagði unga stúlkan brosandi.
„Ekki frekar en þér viliið. En
fyrst þér eruð þecar búin að
segia mér svona mikið'“.
Unga stúlkan hló, og skvndi-
lega sat hún á stólbríkinni hjá
frú Barkley.
„Fyrirverðið þér yður ekki?“
sagði hún hlæjandi. „Rétt áðan
sögðuð þér, að þér vilduð ekki
hlustað á mig“.
40
HEIMILISRITEB