Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 46

Ur einu í annað
Gætið þess að ekki kvikni í jólatrénu.
Látið það standa örugglega, svo að það
ekki velti. Lítil börn mega aldrei vera ein
í stofu, þar sem kveikt hefur verið á jola-
tré. Kveikið fyrst efst á trénu. Hafið ávallt
blautt teppi eða vatnsfötu nálægt jóla-
trénu.
•
Hann: — Eg svcr það. Anna, að þú ert
jyrsta stúllcan, sem ég hef elskað.
Hún: — Því trúi ég vel — eftir því að
dœma, hvað þú ert feimnislegnr við mig!
>
Skartgripi úr gulli og silfri er bezt að
hreinsa í heitu sápuvatni, bursta l>á með
naglabursta, skola þá síðan í hreinu vatni
og nudda þá loks með þvottaskinni. Gull
þolir svolítinn salmíaksspíritus saman við
sápuvatnið.
•
Leiðindascggur veit allt, nema hvað
framorðið er.
#
Andlitshúðin þarf ávallt að vera tand-
urhrein, þegar þú ferð að sofa, annars
má búast við opnum svitaholum, húð-
ormum og fílapensum. Ef húðin er þurr
skaltu ekki þvo þér upp úr sápuvalni
nema á kvöldin.
>
Sumum krökkum finnst allir vera ná-
grannar sínir, ef þeir eru ekki steinsnar í
burtu.
>
Egg springa sjaldan við suðu, ef heitt
vatn er látið renna yfir þau andartaks-
stund, áður en þau eru sett í suðuvatnið.
Faðirinn: — Athugaðu það, óþccgðar•
ormurinn þinn, að ég er faðir þinn.
Sonurinn (7 ára): — A það lika að vera
mér að kenna?
>
Séu jólaeplin til, er gaman *ð bú* til
andlit á þau með sælgæti.
*
Kona, sem var að máta minnkapels,
sagði við búðarstúlkuna: „Ef manninum
mínum lízt ekki á hann, viljið þér þd lofa
að segja, að það sé ekki hœgt að ekila
honum aftur".
•
Ef prjónafatnaður úr ull þófnar f þvotti
má að nokkru leyti ráða bót á þessu með
því að hella bolla af ediki i sápuvatnið.
sem fatnaðurinn er þveginn upp úr. Aldrei
má nudda hann, heldur þvæla milli hand-
anna ofan í sápuvatninu.
>
Siggi: Hvað heldur þú að si mesti tíat-
spamaður sem til er?
Kalli: Ast við fyrstu sýn!
#
Þegar þveginn er ullarfatnaður, aem
ekki á að notast fyrst um sinn, er n*uð-
synlegt að láta kamfórumola bæði i sápu-
vatnið og skolunarvatnið. Kamfórulykt-
in er ekki mjög sterk, en fœlir samt burtn
allan möl.
•
Oesturinn: — Ó, mildð er ég þyrstur.
Húsmóðirin: — Já ,en má ég ekki koma
með vatnsglas handa yður.
Gesturinn: — Þér misskiljið mig. Ég V
þyrstur en ekki óhránn.
44
WTyafrr.'^nj'iy