Heimilisritið - 01.12.1949, Blaðsíða 47

VINUR I NEYD
■Smásaga ejtir
W. Somerset
Maugham
W. Somerset Maugham. er ánn víSlesn-
œti rithöfundur heimeine. Eftir hann hafa
vi. a. komiS út á iilenzku, ekáldsögumar
,J leit að Ufehamingju" og „Fjötrar".
í FJÖRUTÍU ár hef ég feng-
izt við að athuga mannlegt eðli.
Það er þó ekki ýkja mikið, sem
ég veit um það. Eg myndi hika
við að ráða til mín þjón eftir út-
liti hans og andlitsfalli ein-
göngu. Þó býst ég við að eftir
því fari menn aðallega, er þeir
dæma fólk, sem þeir hitta á lífs-
leiðinni. Við' drögum ályktanir
okkar af lögun kjálkanna, hvern-
ig augun eru og munnsvipurinn.
Ég veit ekki hvort við höfum
oftar á réttu en röngu að standa
í þeim dómum.
Sögur og leikrit eru oft svo
gagnólík raunveruleikanum,
vegna þess að höfundar þeirra
gera sér ekki far um fullkomnar
skapgerðarlýsingar. Þeir vilja
ekki láta persónurnar verða
sjálfum sér ósamkvæmar, því þá
yrðu þær mótsagnakenndar. En
þannig erum við einmitt, flest
okkar. Við erum einkennileg
hrúga ósamstæðra hæfileika. I
bókum um rökfræði myndi þér
verða kennt, að það væri rök-
villa að telja „gult“ „sívalt“ eða
að segja að „þakklæti“ væri
„þyngra en loft“, en í saman-
burði við óskapnað mannlegs
eðlis mætti alveg eins vel segja,
að „gult“ væri „hestur og vagn“,
eða að „þakklæti“ væri sama og
„mið næsta vika“ eða eitthvað
því um líkt.
Ég hristi höfuðið, er menn
segja mér, að fyrstu áhrifin, sem
þeir verða fyrir af ókunnugu
fólki, séu rétt. Ég held þeir hin-
ir sömu hljóti að hafa litla inn-
sýn eða mikla heimsku til að
bera. Hvað mér viðvíkur, þá
finnst mér, að eftir því sem ég
kynnist fólki lengur og betur,
verði það mér alltaf meiri ráð-
gáta. Elztu vinir mínir eru til
dæmis einir af þeim, sem ég
þekki ekki meira en svo.
Þessar hugsanir komu upp í
huga minn, er ég las í einu dag-
blað'anna í morgun að Edward
Hyde Burton hefði dáið í Kobe.
Hann var kaupsýslumaðúr og
hafði fengist við verzlun í Japan
í mörg ár. Ég þekkti hann mjög
lítið, en hann vakti athygli mína
vegna þess, að hann gerði mig
HEIMILISRITIÐ
45