Heimilisritið - 01.08.1955, Qupperneq 16

gjörsamlega út stúlkuna frá
York og arkitektinn frá Edin-
borg.
— Já, en við erum til allrar
hamingju ekki gift ennþá, Lydia.
Sérðu það ekki að forlögin hafa
leitt okkur hér saman í sérstöku
augnamiði á þessari stundu, áð-
ur en það væri um seinan? Það
voru ógnar mistök að við skyld-
um skilja, og það veiztu eins vel
og ég. Okkur á sjálfsagt eftir að
skjátlast oft ennþá vina mín, en
ekki á sama hátt. Það er svo
margt, sem við gleymum og
margt, sem við eigum eftir að
læra að gera öðruvísi; en undir
niðri elskum við hvort annað, og
það er það bjarg, sem við eigum
að byggja framtíð okkar á.
— Nei, nei! sagði hún og rödd
hennar var óþarflega hvöss.
— En hvers vegna ekki?
— Af því — ó, það eiu svo
margar ástæður Peter. Hver er
kominn til að segja að það verði
ekki alveg eins og það var? Við
getum ekki hagað okkur eins og
ekkert hafi skeð síðan við skild-
um — eins og við höfum ekki
kynnzt og bundizt fólki, sem
okkur þykir vænt um. Það ætt-
ir þú þó að geta skilið Peter. Og
nú verð ég að fara--------
Hann lagði höndina varlega á
handlegg hennar og hélt aftur af
henni.
— Það er aðeins eitt, sem ég
"verð að fá að vita áður en þú
ferð, Lydia. Þú hefur aldrei sagt
mér ósatt, og ég veit að þú ger-
ir það ekki heldur núna. Elskar
þú þennan mann, sem þú ætlar
að fara að giftast?
— Philip? Hún var risin á fæt-
ur og stóð í brennandi sólskin-
inu og fannst hún vera frjáls og
ópersónuleg, eins og tilfinning-
arnar, sem sóttu að henni síðustu
mínúturnar, hefðu tæmt huga
hennar. — Mér þykir vænt um
hann, og ég ber virðingu fyrir
honum, sagði hún rólega.
— En þú elskar hann ekki?
Það var sigurhreimur í rödd Pet-
ers, og hún svaraði ekki. —
Segðu mér það, Lydia!
— Nei, 'ég elska hann ekki —
ekki á sama hátt og ég elskaði
þig-
Hann sleppti takinu á hand-
legg hennar.
— Það var bara það, sem ég
vildi fá að vita.
ÞEGAR hún var komin í svalt
gistihússherbergið sitt var henni
orðið Ijóst að hún gat ekki búið
þar lengur. Hún mátti ekki hitta
Peter aftur. Það var of hættu-
legt.
Hún byrjaði ósjálfrátt að raða
ofan í töskumar sínar, hringdi
síðan eftir reikningnum sínum
14
HEIMILISRITIÐ