Heimilisritið - 01.08.1955, Qupperneq 20

ÞEGAR hann kom var hún ró-
leg og örugg, og jafnvel ljóminn
í augum hans og ánægjubrosið,
sem lék um varir hans gerðu það
að verkum að hún var ennþá
staðráðnari í að láta hann ekki
hafa nein áhrif á sig — hvað sem
hann segði.
Hann sagði henni strax hvað
hefði skeð. Hann hafði farið til
York til að slíta trúlofun sinni
og Betty Brennan, en áður en
hann gat komið upp orði hafði
hún sagt honum að ekkert gæti
orðið af giftingu þeirra. Hann
skellihló þegar hann sagði henni
þetta, og' Lydia gat ekki stillt
sig um að skjóta inn í:
— Ég sé ekkert hlægilegt við
þetta, Peter! Og auk þess er ég
alls ekki viss um að þú sért að
segja mér satt.
— En ég er að segja þér satt,
elsan mín! — Upp á æru og trú!
Betty hafði, eftir því sem hún
sagði mér, verið ástfangin af
manni. Svo urðu þau ósátt og þá
játaðist hún mér. En svo kom
hann aftur, uppfullur af auð-
mýkt og afsökunum, gullnum
loforðum og ást og grátbað hana
að taka sig í sátt.
— Ég vona að þú hafir ekki
verið svona ánægður á svipinn á
meðan hún var að segja þér það,
sagði Lydia.
— Nei, nú máttu ekki halda
mig verri en ég er, sagði hann
hlæjandi. Ég staðhæfði kannske
ekki beinlínis að hjarta mitt
væri sundur kramið, en mér
heppnaðist þó að vera dálítið
sorgbitinn á svipinn.
— Þú ert nú samt mun verri,
Peter, sagði Lydia, sem þóttist
nú vita að Peter segði satt.
Hann gekk til hennar og lagði
hendumar á axlir henni.
— Gerir þú þér grein fyrir
hvað þetta þýðir, Lydia? Nú get-
um við gift okkur.
Snerting handa hans kveikti
loga í hörundi hennar, og hjart-
að dansaði í barminum, en hún
sleit sig af honum.
— Þú gleymir víst alveg Phi-
lip.
— Philip? Já, en herrann trúr!
Þú getur þó ekki farið að giftast
honum núna. Þú elskar hann
ekki, það hefur þú sjálf sagt
mér eins og þú manst. Þú verð-
ur að segja honum það með til-
hlýðilegum orðum.
— Það — það get ég ekki
Peter. . . .
Ef hann væri bara ekki svona
viss í sinni sök, svona viss um
að hún myndi gera nákvæmlega
það, sem hann vildi að hún gerði.
Hún varð að láta hann finna að
hann gæti ekki alltaf fengið
vilja sínum framgengt.
— Hvað á þetta nú að þýða,
18
HEIMILISRITIÐ