Heimilisritið - 01.08.1955, Qupperneq 33

Þroskakenningin hefur leyst úr
flestum vandkvæðum siðfræði
Gamla testamentisins, og gert
okkur fært að sætta okkur við
kenningar, sem settar hafa ver-
ið fram á ýmsum öldum, og enn
er að finna sameinaðar í einni
bók. Hún hefur búið kirkjuna
margs konar vömum, sem marg-
ir leiðtogar vorir beita.“
Dr. W. A. Inge er ekki að öllu
leyti sammála höfundi þeim,
sem vitnað er í að framan. „Við
megum ekki telja þróunina guð-
legs eðlis,“ segir hann. „Þróun er
alltaf endanleg innan heildar-
innar. Við getum ekki dregið
ályktun af þeirri staðreynd, að
maðurinn hefur tekið framför-
um frá því sögur hófust, að öll
sköpunin sé á þroskunarbraut
til fjarlægrar og guðlegrar nið-
urstöðu. . . . Niðurstaða mín er
á þá leið, að þróunin sé aðeins
aðferð, sem eilífur guð beitir til
þess að framkvæma flestar fyrir-
ætlanir sínar. Trúin á hægfara
breytingu er að ryðja úr vegi
hinni gömlu trú á byltinga-
kennda guðlega meðalgöngu.“
í fyrri kafla hefur verið vitn-
að í ritdeilu, sem átti sér stað
þegar Darwin bar fram þróunar-
kenningu sína. „Ég mun ekki
leggjast á sveif með þeim,“ sagði
dr. W A. Matthews við meðlimi
Brezka félagsins (British Asso-
ciation) árið 1932, „sem spotta
guðfræði Victoríu-tímabilsins
fyrir það að snúast á móti þró-
unarkenningu Darwins. Guð-
fræðingarnir voru ekki andvígir
Darwin sökum ófullkomleika
kenningarinnar. Hin raunveru-
lega ástæða var sú, að þeim
fannst byltingakennd breyting
yfirvofandi, varðandi stöðu
mannsins.“
Fallinn engill eða
upprisinn api?
„FALLINN engill eða uppris-
inn api. — Þetta var hin frum-
stæða, en ekki að öllu leyti
ranga, skýrgreining andstæðn-
anna milli erfðakenninga trúar-
bragðanna og hinna nýju, vís-
indalegu skoðana. Ég býst ekki
við, að nein breyting á vísinda-
legum hugmyndum, muni nokk-
um tíma umsteypa þróunarferl-
inum, eða getað orðið til þess,
að aftur verði horfið að trúar-
bragðaskoðunum þeim, sem ríktu
um uppruna mannsins, áður en
vísindin komu til skjalanna.
Hvernig svo sem rás viðburð-
anna er háttað í smáatriðum,
þá hljótum við að hugsa okkur
manninn fram kominn vegna
framvindu þróunarinnar.“ *
ÁGIJST, 1955
31