Heimilisritið - 01.08.1955, Qupperneq 37

fæ fleiri brandaraskeyti, fáið þér að
kljást við nokkuð, sem er verra en
mannætur, þ. e. a. s. undirritaðan.
Richard L. Reed.
HRAÐSKEYTI
RICHARD L. REED
FIX FILM, HOLLYWOOD
Vér hlýðum, herra hershöfðingi.
Georg.
HÓTEL STATLER
NEW YORK
Flugpóstur 9. júlí
Hr. Richard L. Reed, auglýsingastjóri
Fix Film, Hollywood.
Kæri Richard!
Ég hefði ekki trúað því að Holly-
wood gæti komið mér á óvart, því ég
hef haft þá ánægju að þekkja hana í
tuttugu ár, og áleit, að ég þekkti aila *
leikskrána.
Ónei. Ég skal verða fyrstur til að
viðurkenna, að mér skjátlaðist. í þetta
sinn hafið þér sannarlega upphugsað
nokkuð, sem sómir sér við hliðina á
atómsprengjunni — að minnsta kosti
smærri tegundinni.
Elsku, kæri Richard! Ég get ekki far-
ið í sýningarferð með þessum mannæt-
um. Það yrði auðveldara að sýna gjós-
andi eldfjall á mörkuðunum. Þetta er
ágæt hugmynd, en hún er bara komin
úr neðsta víti. Ég veit svo sem, að þér
hafið aðeins gott í hyggju, en það hafa
ekki þessir náungar. Þeir haga sér þann-
ig að það gæti fengið böðul til að skjálfa
í hnjáliðunum. Og þegar þeir horfa á
mig, er það eins og einhver hafi lofað
þeim svínasteik til hádegisverðar. Þeir
tala mál, sem heilt þing málfræðinga
botnaði ekki upp né niður í, og allur
ÁGÚST, 1955
klæðnaður þeirra samanstendur af fjór-
um meðalstórum fjöðrum, sem hægt
væri að koma fyrir á hernaðarlega mik-
ilvægari stöðu en þar, sem þeir hengja
þær á sig. Hvað vopnum viðkemur, þá
bera þeir ekki aðeins spjót, heldur einn-
ig hnífa, sem eru svo stórir, að hægt
væri að kljúfa sumarbústað í tvennt með
þeim, og komi maður nálægt þeim
bregða þeir hnífunum svo að hvín í loft-
inu.
Ég er í engum vafa um, að við höf-
um fengið senda bandvitlausa gerð. Þið
hljótið að hafa pantað vitlaust verðlista-
númer hjá Bill gamla. Skipstjórinn á
,,Spitsbergen“, gamall norsari, Sörensen
að nafni, sem hefur ekki meiri taugar
en gufuvaltari, geymdi þá í skipsfang-
elsinu á leiðinni. Sörensen viðurkenndi,
að borgað hefði verið fyrir þá á fyrsta
farrými, en hann sagðist þá fyrst hafa
sofið rólega, er þeir voru komnir bak
við fangelsisrimlana. Það lítur út fyrir
að þeim hafi verið nákvæmlega sama,
hvar þeir lágu sjóveikir.
Jæja, nú eru þeir komnir, og hvað
skal nú gera? Ég held, að það yrði ekki
einu sinni tekið við þeim á geðveikra-
hæh, svo að þeir sitja ennþá í fangelsinu
um borð hjá Sörensen, og ég ætla ekki
að leika húsaleigunefnd og útvega þeim
annan samastað. „Spitsbcrgcn“ þarf bæði
að losa farm og lesta, og það tekur
nokkra daga. Ég legg því til, að við
látum þá vera þar sem þeir eru komn-
ir, og borgum svo Sörensen fyrir að
flytja þá til baka. Það getur ekki kost-
að svo mikið að leigja skipsfangelsi
undir sex náunga.
Látið mig vita álit yðar, og það helzt
sem fyrst.
Með eins vingjarnlegum kveðjum og
ástæður leyfa.
Georg.
35