Heimilisritið - 01.08.1955, Síða 49

og þér séuð að tala við mig.“
Trant spratt á fætur og hún
líka. Hún smeygði sér fram fyr-
ir borðið og þrýsti sér upp að
honum og notaði líkama hans
til að skýla sér með. ,.Hann er
þarna.“ Hann fann að hjarta
hennar barðist ákaft. „Hann . . .
Guði sé lof, hann fór beint inn
í spilasalinn. Hann sá mig ekki.
Fljótir.“
Hún flýtti sér kringum dans-
gólfið og hann fylgdi henni eft-
ir. Brátt voru þau komin út í
svala tunglsbjarta aprílnóttina.
„Nú getið þér hjálpað mér. Úti
í snekkjunni get ég náð í pen-
inga og svolítið af fötum mínum,
ef þér standið vörð á meðan.“
- Hún laumaði hendi sinni í
hans. Þau gengu þennan stutta
spöl að Vieux Port. Fiskinet
héngu til þerris eins og drauga-
legir kóngulóarvefir. Möstrin á
snekkjunum við bryggjuna
gnæfðu svört og vaggandi upp
í dimman suðurhimininn. Þau
flýttu sér framhjá fiskibátum,
skemmtibátum og listisnekkjum.
Fyrir aftan hvíta seglskútu nam
hún staðar við mjóan landgang,
sem lá út í stóra listisnekkju.
„Ef hann kemur aftur, verðið
þér að stoppa hann eða kalla.“
„Auðvitað."
„Ég fer um borð og niður 1
klefann. Ég læsi dyrunum til
þess að vera öruggari. Ég get
ekki lýst fyrir yður, hve ég er
yður þakklát.“ Hún þrýsti hönd
hans, flýtti sér yfir þilfarið og
hvarf.
Trant lagði höndina á borð-
stokkinn á seglskútunni og naut
ævintýrsins og rómantíkur Ri-
viera-næturinnar. Borðstokkur-
inn var blautur. Hann dró að
sér höndina og kveikti í vindlingi.
Varðstaða hans virtist auðveld.
Á vinstri hönd var bryggjuhaus-
inn. Á hægri hönd, fyrir ofan
hina stuttu bryggju, gat hann
séð ljósin í spilavítinu. Það var
ómögulegt annað en hann tæki
eftir hverjum sem kæmi eftir
auðri bryggjunni. í nokkrar mín-
útur virtist eins og hann væri
aleinn á bryggjunni. Skyndilega
heyrði hann fótatak á skútunni
bak við sig. Han snerist á hæli
nógu snemma til þess að sjá
mann henda sér úr skut skút-
unnar upp á listisnekkjuna.
Óttasleginn varð honum ljóst,
að eiginmaðurinn hafði leikið á
hann. Hann hafði ekki farið hina
augljósu leið eftir bryggjunni,
heldur læðzt aftur til snekkjunn-
ar með því að hoppa á milli bát-
anna. Trant þaut upp landgang-
inn, yfir þilfarið og inn gang-
inn að klefanum. Klefinn var
lokaður og hann komst ekki
lengra. Hann barði um leið og
ÁGÚST, 1955
47