Heimilisritið - 01.08.1955, Síða 50

hann talaði. „Varið yður. Hann
er að koma aftur eftir snekkj-
unni.“
Hann þagnaði, þegar hann
heyrði hátt kvenmannsóp, og á
eftir því skothvell. Það heyrðust
ryskingar innan úr klefanum, og
síðan annar skothvellur. Hann
kastaði sér á dyrnar. Þær létu
ekki undan. Lágar stunur heyrð-
ust að innan. Svo opnuðust dyrn-
ar inn.
Stúlkan stóð fyrir innan. Svart
hár hennar var í óreiðu og and-
lit hennar hvítt af skelfingu.
Blússan hennar var rifin á ann-
arri öxlinni. Hún hélt á skamm-
hyssu í hægri hendi, en blóð
vætlaði úr máttlausum vinstri
handlegg hennar.
„Hann hljóp á mig úr klefa-
glugganum,“ stamaði hún. „Hann
var með byssuna. Hann — hann
skaut mig. Einhvern veginn
tókst mér að ná byssunni. Ég..
Hún fleygði sér grátandi í fang
hans. Yfir öxl hennar sá hann,
að allt var í óreiðu í klefaum.
Opinn ferkantaður gluggi var
fyrir ofan rúm, sem allt var í
óreiðu. Á öðru rúmi lá hálffull
ferðataska. Hálftóm viskýflaska
stóð á borði. Dökkur maður í
gráum fötum lá endilangur á
gólfinu og brjóstið á grænni
sportskyrtu var rennvott af
blóði.
Trant leiddi stúlkuna blíðlega
út í baðherbergið, og batt þar um
sárið á handlegg hennar. Hann
stakk skammbyssunni í vasann,
síðan tók hann ferðatöskuna af
rúminu og lét hana leggjast þar.
Hann beygði sig niður yfir eig-
inmanninn til þess að athuga
hann. Það var augljóst að hann
var dauður — steindauður. Kúl-
an hafði farið í gegnum hjartað.
Hann var hlægilega vel klæddur,
þar sem hann lá þarna með
vöðvamikinn brúnan hálsinn
upp úr grænni skyrtunni, sem
var opin í hálsmálið, og tærnar
á skónum, sem voru úr króko-
dílaskinni, beint upp í loftið.
Stúlkan 'hafði hreyft sig á
koddanum, og fylgdist með því,
sem hann gerði, föl á svip.
„Hann er dáinn.“ Trant gekk
til hennar, og um leið og hann
lagði róandi hönd á öxl hennar,
sá hann að það var hvítur máln-
ingarblettur þvert yfir lófa hans.
Það greip hann skyndileg æsing,
og hann sneri sér aftur að hin-
um dána eiginmanni. Svo greip
hann vasaljós, þaut upp á hitt
rúmið og klifraði gegnum glugg-
ann, út á þilfarið. Hann gat
greinilega séð seglskútuna í
tunglsljósinu. Hann beindi vasa-
ljósinu niður á þilfar snekkjunn-
ar. Þar sá hann greinilega hvít
fótspor. Tvö þeirra sneru inn
48
HEIMILISRITIÐ