Heimilisritið - 01.08.1955, Qupperneq 51

á skipið og tvö út. Hann flýtti
sér aftur inn í klefann.
„Ríkur brazilískur eiginmaður,
sem enginn kærði sig um,“ taut-
aði hann. „Og sennilega fátæk-
ur og mjög eftirsóttur ungur
Englendingur, sem þér þekktuð
áður fyrr. Vandamálið: hvem-
ig hægt er að hafa skipti á óvel-
komnum eiginmanni fyrir eftir-
sóttan Englending og samt halda
peningunum.“
Hún horfði á hann agndofa.
„Hafið þér nokkurn tíma heyrt
talað um að hafa menn að fífli,“
hélt hann áfram. „Fífl er náungi,
sem þér komizt í kynni við í
spilavítinu, og segið sögu um eig-
inmann, sem hefur morð í huga;
fífl er náungi, sem þér biðjið að
standa vörð hjá listisnekkju, á
meðan þér látið niður í ferða-
töskuna; fífl er náungi, sem sér
hinn morðóða eiginmann læðast
til baka eftir bátunum; fífl er
náungi, sem hraðar sér um borð
að læstum klefadyrum, ber á
dyr, og verður aðalvitni yndis-
legrar eiginkonu, sem var að
enda við að skjóta eiginmann
sinn í sjálfsvöm.“
Stúlkan hreyfði litla höndina
óróleg.
„Sniðugt,“ sagði Trant.“ Mjög
sniðugt. En til allrar óhamingju
er hér einnig um blauta máln-
ingu að ræða.“ Hann benti á
málninguna á hendinni á sér.
„Ég greip um borðstokkinn á
skútunni hérna við hliðina. Sjá-
ið þér ólukkans málninguna á
hendinni á mér. Það eru líka
hvít fótspor á þilfarinu hérna
fyrir utan.“
„Einhver stökk af nýmáluðu
skútunni yfir á þilfarið hérna.
Auðvitað, ég sá hann. En lítið
þér á sólana á hinum fallegu
skóm eiginmanns yðar. Eru þeir
ekki sléttir og hreinir? Ekki
vottur af málningu. Nú það var
ekki eiginmaður yðar, sem stökk.
Það var sá, sem er yður meðsek-
ur. Án efa hinn töfrandi ungi
Englendingur, sem þér þekktuð
áður fyrr. Strax og hann var viss
um að ég hefði séð hann stökkva,
þurfti 'hann ekki annað að gera
en að flýta sér til baka.“
Hann settist hjá henni á rúm-
ið.
„Viljið þér að ég segi yður,
hvað skeði? Fyrst komuð þér
elskhuga yðar fyrir úti í einum
bátnum hér fyrir ofan. Svo —,“
og hann benti á næstum tóma
viskýflöskuna — „gerðuð þér
eiginmann yðar svo drukkinn að
hann dó. Síðan rótuðuð þér til
í klefanum og fóruð svo að leita
yður að fífli upp í spilavítinu.
Þegar þér höfðuð komið okkur
fyrir við gott borð, þar sem ég
sat með bakið að dyrunum að
ÁGÚST, 1955
49