Heimilisritið - 01.08.1955, Blaðsíða 62

færa sjálfan sig um, að hann
væri svo óskaplega ástfanginn
af Lindu að hann gæti ekki lif-
að án hennar, og leitaði hann í
örvæntingu sinni einhverra
bragða til þess að geta náð henni
frá Bruce. Hann hét sjálfum sér
því að spara hvorki útgjöld né
ofbeldi, og ekkert óþokkabragð
væri svo níðingslegt að hann
neytti þess ekki, ef það gæti orð-
ið honum til hjálpar.
Vikurnar liðu, júlímánuður
var brátt á enda.
í Kinlock Hall iðaði Bruce af
óþolinmæði og taldi dagana.
Hann var í vímu af eftirvænt-
ingu, og eina skýið á himni hans,
var móðirin, sem ekki sýndi
nein merki þess, að hún ætlaði
að breyta framkomu sinni við
Lindu. Hvernig myndi fara, þeg-
ar hún yrði að hætta hússtjórn-
inni og fá hana í hendur tengda-
dótturinni? Myndi hún víkja
sæti af frjálsum vilja, eða yrði
hann að hafa afskipti af því?
Hann fann enga lausn á þessu
vandamáli, því hann hafði búið
með móður sinni alla ævi, og
honum datt ekki í hug að hún
gæti flutt aftur til London.
Brúðkaupið var ákveðið 20.
september, og nú var dagurinn
svo nærri að allir á Kinlock Hall
voru önnum kafnir við undirbún-
ing veizlufagnaðarins. Gegn and-
mælum Lindu hafði Bruce feng-
ið henni stóra peningaávísun, og
þegar hún tók við henni, hló
hún.
„Það er kanske ekki svo vit-
laus hugmynd að ég geymi sjálf
mína eigin peninga,“ sagði hún,
„því ef þú reynist ekki eins góð-
ur við mig og ég hef hugsað að
þú verðir, þá get ég sko skákað
þér.“
„Svona máttu ekki tala,“ svar-
aði hann ákafur, „jafnvel þó
það sé bara í gamni. Ég get ekki
hugsað til þess að þú myndir
kannske yfirgefa mig. Þú ert
mér allt Linda, og ég veit ekki
hvað ég myndi gera, ef ég yrði
án þín aftur. Stundum fyllist ég
kvíða og hræðslu, þegar mér
verður hugsað um, hvað ég er
ómaklegur alls þessa og hvílík
ógæfa það yrði fyrir mig, ef eitt-
hvað kæmi fyrir, sem eyðilegði
allt.“
„En hvað ætti það svo sem að
geta verið?“ spurði hún undr-
andi. „Við elskum hvort annað
og treystum hvort öðru, og þá er
ekki til nein ástæða til að hræð-
ast.“
Nokkrum dögum seinna ferð-
aðist Linda til Glasgow með
Agnesi. Hún ætlaði að kaupa
nokkra kjóla, og Bruce tieið ó-
60
HEIMILISRITIÐ