Heimilisritið - 01.08.1955, Blaðsíða 63

Heimilisritið - 01.08.1955, Blaðsíða 63
þreyjufullur á herragarðinum eftir endurkomu hennar. Hallar- salimir voru svo tómlegir og kaldir án hennar. Hann tók það til bragðs að vera sem mest utan húss, og einn daginn reið hann fram hjá Carn- forth-húsinu. Af tilviljun tók hann eftir því, að túnhliðið stóð opið, svo að hann reið að því og lokaði hliðinu. í sama bili kom hestasveininn þar að. „Þakka yður fyrir,“ sagði hann. „Maurice hefði orðið reið- ur, ef hann hefði séð hliðið opið, en sem betur fer er hann ekki heima.“ „Jæja. Er hann í löngu ferða- lagi?“ spurði Bruce. „Já, hann er í Glasgow,“ svar- aði hestasveininn. 19. kapítuli ÞÆR Linda og Agnes bjuggu á einhverju dýrasta hóteli Glas- gowborgar, og gamla bamfóstr- an, sem aldrei hafði verið í stór- borg áður, var ákaflega hrifin af öllu, sem fyrir augun bar. Ef tími hefði verið til þess, hefði Linda tekið hana með sér og sýnt henni það fáséðasta og markverðasta, en nú gat ekki orðið úr því! Þegar þær voru að fara út frá hótelinu einhvem síðasta dag- inn, sem þær dvöldu þar, veitti Linda athygli litlum, svörtum bíl, sem lagt hafði verið við inn- ganginn. Það var eitthvað kunn- uglegt við manninn við stýrið, og þegar hún athugaði betur, sá hún að það var Maurice. „Maurice, ert þetta þú?“ „Er það sem ég sé? Linda!“ sagði hann og lét sem hann væri alveg undrandi. „Þetta var sann- arlega óvænt ánægja. Sæl, Agn- es.“ Agnes heilsaði honum kunn- uglega, því hún kunni ekki við að snúa upp á sig, þótt hún hefði ógeð á honum. Hann brosti út í annað munnvikið og sneri sér að Lindu. „Ef þið eruð að fara út í búð- ir, er velkomið að ég keyri ykk- ur,“ sagði hann. „Ég hef ekkert annað að gera, og það lítur út fyrir rigningu. Hvert eruð þið að fara?“ Linda þakkaði honum gott boð og tilgreindi eitthvert stærsta vömhús borgarinnar. „Við ætlum að skoða, hvað fæst þar,“ sagði hún. „Nú. það var heppni, að ég skyldi rekast á ykkur,“ sagði Maurice. „Ég var einmitt í vand- ræðum með, hvað ég ætti að gera af mér.“ „Verðurðu hérna lengi?“ spurði Linda. „Bara nokkra daga,“ flýtti ÁGÚST, 1955 61
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.