Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 18

veik alla sína ævi, var veitt slík
athygli.
Eric kom með kópuna mína og
bar mig út í bílinn sinn. Með aug-
ljósu sjálfsöryggi og án þess að
spyrja mig, ók hann að veitinga-
stofu í nágrenninu og pantaði
samlokur og gosdrykki.
„Það er verst hvað þú ert ung,"
sagði hann, „annctrs hefði ég
farið með þig á virkilega glæsi-
legan veitingastað."
AÐ MÁLTÍÐINNI lokinni ók
hann til heimavistarinnar og ég
gat rétt sloppið inn fyrir miðnætti,
en reglumar kröfðust þes.
Fyrir framan heimavistina
slökkti Eric ljósin og stillti útvarp-
ið á létta tónlist. Ég sat þarna,
hjarta mitt sló ótt og títt og ég
horíði á allt annað en hann. Ég
vissi að hann hafði ekki augun
af mér, en hann snerti mig ekki.
Að lokum gat ég ekki síaðizt
þetta lengur og leit á hann. Hann
brosti.
„Hvað ertu gömul, Nancy,"
spurði hann blíðlega.
„Sautján," laug ég.
„Ég er tuttugu og sjö," sagði
hann. Ég hélt niðri í mér andan-
um.
Hann hristi höfuðið hægt. „Of
ung, of ung," tautaði hann. Síðan
nuddaði hann vanganum upp
við vanga minn og andvarpaði.
Án þess að segja orð, opna'ii
hann dyrrnar fyrir mér, en ég
hreyfði mig ekki. Ég titraði frá
hvirfli til ilja.
Hann brosti og sagði: „ég sæki
þig klukkan tíu í fyrramálið,
elskan." Þama kom það aftur,
hann ákvað fyrir mig, eins og
hann vissi þá þégar, að ég væri
of veikgeðja til þess að segja nei.
Ég laumaðist hljóðlega inn í
herbergið mitt til þess að vekja
ekki Mary Jane, en í því ég lok-
aði hurðinni, settist hún upp í
rúminu. „Hvað skeði — segðu
mér það allt saman," bað hún
forvitin.
„Það skeði ekkert," muldraði
ég, og síðan leysti ég frá skjóð-
unni. „Hann er svo dásamlegur
— svo öruggur með sig. Mig
hefði aldrei dreymt um að kynn-
ast neinum eins og honumj'
„Hann er alltof gamall fyrir
mig," sagði Mary Jane vand-
ræðalega. „Ætlar þú að hitta
hann aftur?"
„Hann ætlar að sækja mig í
fyrramálið ... ég er bálskotinn í
honum, ég held bara ástfangin."
Mary Jane var hljóð í nokkrar
mínútur. „Ég vona að það fari
allt vel. Hann virðist vera ákaf-
lega sjálfsöruggur."
Ég svaraði henni ekki. Mér
hafði fundizt það sama og alls
konar efasemdir höfðu skotið upp
16
HEIMILISRITIÐ