Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 21

inu, vcrr Eric oð bera Kitty í átt-
ina að slysastofunni.
„Það leið yfir hana," hvíslaði
einhver.
Leið yfir hana, — auðvitað!"
tautaði ég fyrir munni mér og
fannst mér ætla að verða óglatt.
Þvf skyndilega kom þetta allt
mér kunnuglega fyrir sjónir. Ekki
alls fyrir löngu hafði ég verið
stúlkan, sem Eric hafði borið í
fanginu.
Ég veit ekki hvernig þetta rann
upp fyrir mér, en á sama andar-
taki varð mér ljóst, að það hafði
ekki verið tilviljun, þegar Eric
hrinti mér um koll, og þetta.var
það ekki heldur.
Viti mínu fjær af angist hljóp
ég að dyrunum á slysastofunni
og opnaði þær. Mér fannst ætla
að líða yfir mig vegna þess sem
ég sá. Kitty lá í faðmi Erics. Ég
lokaði dyrunum hljóðlega og
* laumaðist burt.
Næstu dagar voru mér kval-
ræði. Ég hélt kyrru fyrir í her-
berginu mínu og grét, fór ekki
einu sinni niður í mat.
Sýningarkvöldið hélt ég hvað
eftir annað, að ég myndi ör-
vinglast, þegar ég horfði á Eric
og Kitty saman, en reyndi að
forðast meðaumkunarfullt augna-
ráð hinna stelpnanna. Það voða-
legasta var, að ég var ekki að-
éins særð. Mér fannst ég elska
Eric af öllu hjarta og ég vissi, að
gæfi hann mér hina minnstu
bendingu, myndi ég á samri
stundu fljúga í fangið á honum.
En bendingin kom ekki, og ég
varð fegin að komast burt, þegar
mamma og pabbi komu og sóttu
mig á sunnudegi. En hvemig átti
ég að lifa af mánuðina, sem
framundan voru án Erics. Þar
sem- ég forðaðist enn að sjá hlut-
ina í réttu ljósi, ásakaði ég alla
nema sjálfa mig fyrir ólán mitt.
Ég vissi að Eric var bleyða.
Hann var hræddur síðustu dag-
ana með mér, óttaðist misklíð og
hafði gripið auðveldustu útgöngu-
leiðina. Þrátt fyrir það hélt ég
áfram að leita að einni afsökun-
inni eftir aðra í huga mínum —
ég elskaði hann enn og hélt
dauðahaldi í vonina um, að hann
myndi skrifa mér.
ÉG VAR miður mín allan þenn-
an langa vetur og gaf mér
meira að segja aldrei tækifæri
til að fara út með einhverjum
öðmm. En dag nokkurn í apríl
skeði kraftaverkið, sem ég hafði
verið að bíða eftir. Bréf frá Eric!
Ég þaut upp í herbergið mitt með
það og leit fyrst aftan á örkina, öll
í uppnámi af eftirvæntingu. Með
stórum karlmanlegum stöfum
vom hripuð orðin „ástarkveðjur,.
Eric."
JANÚAR 1957
19