Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 33

um of dúðaður," viðurkenndi Klo-
vis, „með eitt eða tvö vesöl kan-
ínuskinn á kroppnum, en," bætti
hann við og leit dálítið meinlega
á hinn umfangsmikla líkamsvöxt
Díönu, „vöxtur minn er engu síðri
en rússnesku ballettdansaranna."
„En hvað öllum myndi verðd
skemmt, ef þeir vissu hvemig
þetta bar til í raun og vem,"
sagði Lúísa Mebbin fáeinum dög-
um eftir dansleikinn.
„Hvað eigið þér við?" spurði
frú Pakkeltid snöggt.
„Hvernig þér skutuð geitina en
hrædduð tígrisdýrið til dauða,"
sagði ungfrú Mebbin með sínum
óaðlaðandi gamanhlátri.
„Enginn myndi trúa því," sagði
Pakkeltid.
„Lína Bimberton myndi gera
það," sagði ungfrú Mebbin. And-
lit frú Pakkeltid tók á sig óhugn-
anlegan grænleitan litbl'æ.
„Þér mynduð þó aldrei koma
upp um mig?" sagði hún.
„Ég hef séð sumarbústað nærri
Darking, sem mig myndi langa
mikið til að kaupa," sagði ungfrú
Mebbin í kærúleysislegum tón.
„Hann kostar ekki nema sex
hundruð og áttatíu sterlingspund.
Agæt kaup, en því miður á ég
ekki svo mikla peninga."
Fallegi sumarbústaðurinn henn-
ar Lúísu Mebbin er aðdáunarefni
allra, er hann sjá, og ekki eru
vinir hennar síður hrifnir af tígris-
liljunum, sem hún hefur ræktað
í garðinum sínum.
„Það er furðulegt hvemig Lúísa
hefur efni á þessu," er almennt
álit þeirra.
Frú Pakkeltid gefur sig ekki
meira að villidýraveiðum.
„Aukaútgjöldin við þær eru of
mikil," svarar hún spurningum
vina sinna. *

Nútíma þœgindi
Það var einhverju sinni í miðri kvölddagskrá útvarpsins að stöð-
in bilaði, aldrci þessu vant, og varð all-langt hlé á útsendingunni.
— Ekki bætti það úr skák að þulur var ekki viðlátinn þessa stund-
ina, en kom þó um síðir og bað hlustendur að afsaka þessa trufl-
un. Að því búnu fór hann fram á það við magnaravörð, að komið
yrði upp hátalara á salerninu, svo að þulir gætu fvlgzt með útvarpi,
hvernig sem á stæði. Magnaravörður taldi mikil vandkvæði á þessu,
og sagði: „Verður það bara ekki til þess að þið sitjið þar öllum
stundum?"
Daginn eftir var þulum fcngið ferðatæki.
JANÚAR 1957
31