Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 45

með Mikael. Gróhærður, ótútleg-
ur íkomi kom forvitnislega hopp-
andi og hún brosti til hans djörf-
um augum. Það bætti ekki úr að
sjá Elmer aftur.
Þegar hún loks stóð upp, var
næstum orðið dimmt. Uti á götunni
kom hún allt í einu auga á
krakka, sem beið við gatnamót.
Hann var lítill og leit vesældar-
lega út, og hún þekkti ekki alveg
strax Frank Ingram. Frakkinn
hans var skakkt hnepptur og
hann dró á eftir sér aðra skó-
reimina, hárið var ógreitt og
hendumar framúrskarandi ó-
hreinar. Jana flýtti sér til drengs-
ins. „Góðan daginn, Frank, af
hverju ertu hér aleinn?"
„Ég átti að fara út með „Voffa"
en hann hljóp burt. Mamma er á
spítala, og pabbi er hjá henni.
Viltu búa til kvöldmat handa
okkur? Mikael segir, að við karl-
mennirnir getum ekki svoleiðis,"
sagði Frank af mikilli mælsku.
Jana kom engu orði upp.
Henni fannst sem hjarta hennar
myndi sprengja hana þá og þeg-
ar með áköfum slætti.
„Við fáum ekki annað en
sangan hafragraut, ’ þegar
mamma er í burtu," hélt Frank
áfram. „Mikael segir, að við
karlmennirnir verðum að standa
saman og reyna að bjarga okk-
ur eftir beztu getu."
Þegar Jana var á leið upp stig-
ann með Frank við hönd sér, á-
sakaði hún sjálfa sig fyrir, að
hún enn á ný hefði látið stjórnast
af skyndi-duttlungum. En gat hún
með góðri samvizku brugðizt
svona snáðum, þegar þeir þörfn-
uðust hennar svo mjög? Hún
hafði ekki lokið hugsuninni, þeg-
ar hún heyrði rödd Mikaels kalla
niður stigann. „Jæja, ertu loksins
kominn, Frank. Ég gat ekki skilið
hvað orðið væri af þér — Jana,
er það virkilega þú?"
ÞAÐ VAR of seint. Jana varð
að halda áfram, úr því sem kom-
ið var, og sú heljaróreiða, sem
karlmaður, tveir drengir og
hvolpur geta valdið á einum
degi, gaf henni nóg að gera
fyrsta hálftímann. Drengirnir og
„Voffi" snerust kringum hana,
og Mikael reyndi eins og venju-
lega að tala hátt yfir höfðum
þeirra. Að lokum flúði hann inn
í herbergi sitt og settist á rúmið.
„Frank," kallaði Jana utan úr
eldhúsínu þar sem hún leitaði
árangurslaust að einhveru æti-
legu. „Spurðu pabba þinn hvort
ekki séu til egg einhversstaðar."
„Það get ég ekki, pabbi er á>
spítalanum til að sækja litla
systur handa okkur," svaraði
Frank innan úr barnaherberginu.
Jana lokaði hurðinni inn til
JANÚAR 1957
43