Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 51

handverk sitt. Enginn myndi
þeklcja hana í þessu nýja „gervi".
Meðan hún virti þessa nýju per-
sónu fyrir sér í speglinum, fór
hún enn einu sinni yfir „hernað-
aráætlun" sína gegn Svartstakk:
„Og svo skal hann fá að standa
nakinn og blygðunarfullur,”
mælti hún að endingu, hörkulega
cg teygði sig eftir nákvæmri eftir-
líkingu af sexskota Browning-
skammbyssu, er hún hafði fengið
til láns úr áhaldasafni leikhúss-
ins, er hún vann hjá. Þar hafði
hún reyndar einnig fengið gervið,
sem hjálpa átti særðum tilfinn-
ingum hennar til að fá fulla upp-
reisn.
Hún veitti ekki athygli dökkum
skugga, sem yfirgaf herbergið,
svo að segja jafn snemma og
hún. Hún sá ekki heldur, þegar
skuggaveran hvarf inn í svarta
biíreið um leið og hún steig inn
í nýja kádiljákinn sinn og ók af
stao. Þess vegna var hún ekkert
undrandi þótt svört bifreið stæði
fyrir framan Oxford Street 101A,
þegar hún lagði bílnum sínum
fyrir framan gangstéttina. Hún
slökkti ljósin og hallaði sér fram
á stýrið. Gegn um framrúðuna
sá hún húsið, sem var fremur
lítið en snoturt, tvílyft steinhús,
umgirt fögrum trjágarði.
Það hafði tekið hana stundar-
fjórðung að athuga húsið utan og
umhverfi þess. Hún uppgötvaði
aðeins ljcs í einum glugga á efri
hæðinni. Þegar hún skreið inn
um gluggann á neðri hæðinni,
kom hún inn í eldhúsið. Hún fór
að öllu eins og þaulreyndur inn-
brotsþjófur. Hlustaði gaumgæfi-
lega eftir minnsta hljóði, skimaði
út í myrkrið og fór fet íyrir fet, til
þess cið rekast ekki á neitt, sem
valdið gæti hávaða. Þetta var
æfintýri að hennar skapi, og
blóðið ólgaði í æðum hennar, og
hver taug í líkamanum var
spennt til hins ýtrastc.
HÚN KOM að honum, þar sem
hann var í baði. Hr. Willy Smith
lá þarna makindalega í baðkar-
inu og las eldhúsreyfara. Það
rauk upp af heitu vatninu og
yfirborð þess var löðrandi sápu-
froða. A stólnum rétt hjá baðkar-
inu lá Svartstakks gervið hans,
efst skyrtan, hatturinn, hansk-
amir og gríman.
Honum virtist ekkert brugðið,
er hún kom inn með Browning-
skammbyssuna og miðaði herlni
á hann. Hann hlýddi orðalaust,
er hún skipaði honum að rétta
upp hendurnar, eins og ekkert
væri sjálfsagðara. Líkast því sem
þetta væri aðeins atriði í gaman-
leik. Hár hans var hrafnsvart og
sjálfliðað og hið meinlega bros
hans gaí andlitinu sérkennilegan
JANÚAR 1957
49