Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 61

að nein hætta væri á ferðum."
Oliver þreif í hendur hennar. „Þú
fórst upp í skurðarstofuna af því
að, — nú, af því að þú hélzt að
þú gætir losað mig úr klípu, var
það ekki?"
„Líklega er það rétt," sagði
Rona og brosti. Svo varð hún
aftur áhyggjufull á svip.
„En heldurðu þá að þetta
hjálpi þér eitthvað? Úr því að
Jim veit nú, að þetta var bragð
með kaffið, þú getur hann ekki
grunað þig lengur. Hyoscin-eitrið
hlýtur að hafa verið í sykurmol-
anum. Dr. Knudsen hlýtur að
hafa verið myrtur á þann hátt,
er það ekki?"
Á meðan hún talaði, opnuðust
dyrnar og Jim bróðir hennar kom
inn. Hann var strcmgur á svip.
„Þú talar um sykurmolann,"
sagði hann. „Þú kcmnt að hafa
áhuga fyrir niðurstöðunum af
rcmnsókn dr. Peters. Hann er bú-
inn að efnagreina sykurinn."
Bæði Rona og Oliver horfðu
spennt á hann.
„Var — var hann ekki eitrað-
ur?"
„Nei, það var ekkert eitur í
honum."
Þau ráku upp stór augu, en
Heath settist í stól og lét fara vel
um sig. „Þetta hefur verið ágætur
dagur. Fyrst beindi ég öllum
grun að Lord, en kemst síðcm að
því, að það var alltaf tilgangur
morðingjans. Enda þótt ég ætti
að geta séð í hendi minni, hver
var ástæðan fyrir morðinu, hefur
mér ekki tekizt að ákvarða, hvern
ég á að gruna um fjárkúgun. Ég
lét myrða frú Broderick fyrir fram-
an augun á mér og ég lét systur
mína komast hársbreidd frá dauð-
anum. Ég hef ekki einu sinni
myndað mér skoðun um það
hvemig dr. Knudsen var myrtur."
Hann leit á Oliver og brosti
meinfýsinn.
„Kannske getið þér, sem ung-
ur og dugandi læknir, sagt mér
nokkuð. 1 fyrsta lagi: Hvers
vegna reyndi morðinginn að
myrða Ronu aðeins vegna þess,
að hún var að leita að sykur-
mola? f öðru lagi: Hvemig í ó-
sköpunum getur dr. Knudsen
hafa verið myrtur með hyoscin,
þegar ekkert eitur fannst í kaffinu,
sem hann drakk, eða í sykurmol-
sem hann nagaði?"
Á meðan lögregluforingin tal-
aði, hnyklaði Oliver brýmar 'og
var djúpt hugsi. Svo leit hann
upp og það brá fyrir glampa i
augum hans.
„Það kann að vera, að ég geti
svarað báðum þessum spuming-
um."
„Á þetta að vera fyndni?"
„Þetta er tæpast staður né
stund fyrir fyndni," svarið Oliver.
JANÚAR 1957
59