Heimilisritið - 01.02.1957, Blaðsíða 30
maddama. Því meira samkomu-
lag í veröldinni, því betra.“
Að svo mæltu tók hann lóía-
fylli af peningum upp úr buxna-
vasanum, rétti Mörtu níujaens,
brosti, tók við skónum og sneri
sér síðan blístrandi og kátur að
smávaxna hestinum sínum.
Enn á ný leyfði Marta sér að
brosa.
Andartaki seinna rykkti hún upp
höfðinu. William var á leið heim
frá kartöflunum. Hann hafði heyrt
litlu kerruna skrölta burt eftir veg-
inum.
„Hver kom?“ spurði hann.
„Skransali.“
„Hvað vildi hann.“
„Vildi selja dót.“
„Þú hafðir vist vit á að kaupa
ekkert, vona ég.“
„Fyrir hvað ætti ég að kaupa?
Þú lætur mig aldrei fá neina pen-
inga. Eg seldi honum bara svolít-
ið.“
„Seldir? Hvað?“
„£g fékk sexpens.“ Marta sýndi
silfurpeninginn, en faldi kopar-
hnullungana þrjá.
„Sexpens? Fyrir hvað?“
Þetta var yndislegt augnablik
fyrir Mörtu, og hún talaði hægt,
eins og til að njóta þess.
„Gömlu skóna þína.“
„Hvað?“
I þrjátíu sekúndur hélt hún að
þrumulostinn öldungurinn myndi
deyja þar sem hann stóð úr slagi.
Næstu þrjátu sekúndurnar var
hún hrædd um, að hann myndi
berja hana, og hefði hann haft
eitthvað þægilegt barefli við hend-
ina, myndi hann sennilega hafa
gert það.
En svo, eftir þessa mínútulöngu
yfirþyrmingu og reiði, tók hann
til fótanna út um liíla garðshliðið
á eftir skransalanum.
WILLIAM DALE var heppinn.
Skransalinn var ekki kominn langt;
hjá næstu beygju á veginum voru
noklcur tré á gryfjubrún, og i
skugga trjánna sat skransalinn og
hámaði í sig brauð og ost. Skórn-
ir lágu ofan á ækinu á kerrunni.
Skransalinn leit upp og brosti.
„Heldur heitt í veðri til að hlaupa,
herra minn,“ sagði hann.
William Dale vildi helzt sýnast
rólegur og fara slóttuglega að.
Hann kaus helzt að beita brögðum
við skransalann, eins og hann hafði
jafnan gert við þorpsbúana, allt
sitt samansaumaða líf. En áhyggj-
urnar út af peningunum voru of
mikið fyrir hann, og auk þess var
hann móður og æstur af hlaupun-
um.
„Þessir skór,“ sagði hann.
Skransalinn leit í átt til kerrunn-
ar.
„Viljið þér kaupa eitthvað,
herra minn?“
28
HEIMILISRITIÐ