Heimilisritið - 01.02.1957, Blaðsíða 47

„Heyrið annars, hvað hét þetta
hús, þar sem þér álituð, að við
gætum fengið góða pöntun?“
„Hvítaland,“ sagði hún. „Efst
á hæðinni. Ekki hægt annað en
finna það.“
„Þakka,“ sagði hann og sendi
henni fingurkoss. Hann beið
ekki eftir að sjá, hvernig hún
tæki því. Hann hefði máske taf-
izt lengi, hefði hann gert það.
Þegar Jeff kom aftur í vinnu-
stofuna — vopnaður glæsilegum
pantanalista — hafði Anna bor-
ið te á borð. Teið og bros Önnu
vermdu honum hvorttveggja
innvortis.
Hann leit á myndina á trön-
unum. „Verður betri og betri,“
sagði hann glaðlega.
„Ég er fegin, að þér hafið tek-
ið þessu svona vel,“ sagði hún.
„Hvernig ætti ég að taka því
öðruvísi?“ sagði hann. „Þegar
kemur til alls, veit ég, að ég
verð aldrei. annað en viðvanings
málari — svo er yður fyrir að
þakka. Ef þér hefðuð ekki kom-
ið, hefði ég máske aldrei gert
mér ljóst, að mín grein er sölu-
mennska — stórviðskipti.“
Anna rétti honum tebolla. Svo
sneri hún sér undan og spurði
kæruleysislega: — „Heimsóttuð
þér Hvítaland á hæðinni?“
„Já,“ sagði hann og brosíi til
hexrnar. „Ég er viss um, að þér
eruð forvitin að fá að heyra um
það.“
Anna var hálfbogin yfir kök-
unni. „Það hefur lent málning á
henni,“ sagði hún.
„Við verðum að venja okkur
við það,“ sagði Jeff. „Ég meina,
með tvo listamenn í fjölskyld-
unni.“
„í fjölskyldunni?“ spurði hún
hógværlega og rétti honum
kökubita.
„Prýðilegur karl, þessi náungi
á Hvítalandi,“ sagði Jeff og
starði upp í rjáfrið. „Það er ekki
oft sem sölumanni er svo vel
tekið. Hann bauð mér inn og
gaf mér snafs.“
„Ágætt,“ sagði hún.
„Hann spurði mig, hve mikið
ég hefði selt. Ég sagði honum,
að ég hefði fengið níu pantanir
í gær, og tvöfalt fleiri í dag, og
að ég áliti að burstar og pensl-
ar væru ágætlega seljanleg vara,
og að Slicko Bursta Co. myndi
blómstra meir og meir, ef sölu-
stjórnin væri góð. . . .“
Og svo . . . hvað haldið þér?
Hann tók í höndina á mér og
sagðist afar glaður að hafa hitt
mig. „Ég er forstjóri Slicko
Bursta Co,“ sagði hann, „og fyr-
irtæki mitt þarf einmitt á að
halda ungum manni eins og yð-
ur.“
„Svo hélt hann áfram: „Ég
HEIMILISRITIÐ
45