Heimilisritið - 01.02.1957, Blaðsíða 55

á einhvern stað, þar sem Mau-Mau
íinnur hann ekki. Annars hefna
óþokkarnir sín á honum. Nú vildi
ég að lögreglan tæki hann í sína
vernd og umsjá.“
Hann kinkaði kolli, gaf skipanir
á Swabeli-máli og hinir innfæddu
lögreglumenn gripu þegar til
vopna sinna.
Stór bifreið rann upp að tröpp-
unum og hann settist sjálfur við
stýrið, en gamla konan bjó um sig
hlið hans og lögreglumennirnir
stukku upp á pallinn og stóðu þar.
A búgarðinum var allt hljótt.
Það var eins og einhver óhugnan-
leg svikakyrrð ríkti þar, ógnandi
og alger.
Fyrst héldu þau heim að kofa
Mwangis sjálfs og knúðu dyr.
Konan hans gegndi strax og þau
gerðu vart við sig. Mwangi? Nei,
hann var ekki heima og hún vissi
ekki heldur neitt um hann.
Þau rannsökuðu líka hina kof-
ana, en Mwangi var hvergi sjá-
anlegur.
Allir innfæddu verkamennirnir
voru enn á fótum og gamla frú
Eriksen hugsaði með sér: — „Þeir
hafa allir vitað það.“
Næst hófu lögreglumennirnir leit
í gripahúsunum og úti í garðinum.
Allt í einu rak einn þeirra upp
óp og benti niður í vatnsþróna.
Og þarna niðri í vatninu lá
Mwangi og jafnvel á dauðastund-
inni hafði hönd hans ekki losað
takið á skafti hins biturlega vopns,
er svipta skyldi húsmóður hans
lífi, en gerði það ekki.
„Ja, sá hefur ekki aldeilis valið
sér neitt leikfang að vopni,“ taut-
aði lögregluforinginn.
Allt í einu fóru fæturnir að
skjálfa undir gömlu konunni og
hún varð að styðja sig við múr-
vegginn. „0, Mwangi, hvers vegna
gerðir þú þetta? hvíslaði hún
klökkum ómi. — „Þú hefðir þó
sannarlega ekki þurft að fremja
sjálfsmorð. Ég hefði aldrei látið
þig falla í hendurnar á Mau-Mau.
Það var einitt þess vegna, sem ég
fór til lögreglunnar, — til þess að
sækja hjálp og koma þér í öruggt
skjól. Heyrðirðu kannske til ferða
minna, þegar ég fór að heiman og
hélstu, að ég ætlaði að láta lög-
regluna handtaka þig? Ö, aum-
ingja Mwangi. Hvers vegna gerð-
irðu þetta, vesalings einfeldning-
urinn þinn?“
Lögregluforinginn tók þétt und-
ir handlegg gömlu konunnar, til
þess að styðja hana: „Þér skjálf-
ið frú. Látið þér mig leiða yður
inn í húsið og gefa yður styrkj-
andi koníaksblöndu. Það er ekki
undarlegt, þó yður yrði mikið um
þennan atburð.“
Fjörutíu ára æfing í því, að
mæta sorgum lífsins og áföllum
með stillingu og jafnaðargeði fékk
HEIMILISRITIÐ
53