Heimilisritið - 01.03.1957, Blaðsíða 11

Danslagalexlar
HIÐ ÞRÁÐA VOR
Ur dœgurlagakeppni S.K.T.
Er máninn gyllir loftsins skýjaskara
og Skaginn hjúpast kyrrð og næturfrið,
á hraðri ferð frá bryggju bátar fara
og beina stefnu út á fiskimið.
I sókn og vöm við æsta úthafssjói
er ömggt lið á hinum glæsta knön.
Þó kaldur sé og úfinn Faxaflói,
þeir fara þangað marga sigurför.
Og nú skal hylla þessa dáðadrengi.
Með dýrum óskum krýnum þeirra nöfn,
— að sjómannsstéttin okkar lifi lengi
og leiði gæfan skip í trausta höfn.
Er árdags-sólin yljar hverju spori
og úðar geislum hafsins öldugeim,
þá fagna sjómenn þreyttir þráðu vori
og því að vera aftur kornnir heim.
ÞÚ GAFST MÉR ALLT
Or dœgurlagakeppni S.K.T.
Þú gafst mér allt sem ég elskaði mest,
— allt, sem var fögnuður minn.
Þú komst eins og vorið, svo ilmrík og ör,
því ástin var blómknappur þinn.
Svo hvarfstu burt, líkt og fuglinn sem fer
um firðbláan geiminn í leit
að ókunnri ströndu, um úthöf og lönd.
Þín útþrá var taumlaus og heit.
Sorgin varð þín, er þú sigldir á burt
sjálfsglöð, um myrkvaðan stíg.
Þú vissir ei, ást mín, að ljóð þitt og líf
bar landið, sem fóstraði þig.
*
TIL ÞÍN
Or dcegurlagakeppni S.K.T.
Sit ég hljóður, húms í skugga,
haustsins, svalur, ansrar blær,
þögn og tóm minn þanka lamar,
þú ert mér fjær. ,
Hvar er sól og sumarljómi,
sæla mín og lífsins trú,
ilmur vors og angan blóma.
Allt varst það þú.
Hve lengi þarf ég að þrá,
unz þig ég fæ að sjá?
Einveran er mér fró,
en ekki nóg.
Ef þú til mín aftur kemur,
angar vor og sólin skín.
Þá er bjart í þessum heimi,
þá ert þú mín.
MARZ, 1957
9