Heimilisritið - 01.03.1957, Blaðsíða 26

Agnesi I klúbbnum, sagði hún.
Finnst þér ég dansa eins vel
og Joise Lomand?
— Nei, heyrðu mig nú! Get-
um við ekki tekið Joise Lomand
út af dagskrá! Ég hefði aldrei
átt að segia þér, að ég hefði hitt
hana. Reyndar var ég dálítið
hrifinn af henni í gamla daga,
en nú er hún gift og ég var satt
að segja búinn að steingleyma
henni strax daginn eftir, að ég
rakst á hana. Það einasta, sem
í rauninni hefur nokkra þýðingu
fyrir mig, þegar ég er fjarvist-
um við þig, eru símtölin mín
við þig á hverju kvöldi.
Hún setti upp iðrunarsvip.
— Þú ert ákaflega indæll að
muna alltaf eftir því! sagði hún.
En því skyldi ég ekki gjalda líku
líkt? Upp frá þessu skal það vera
öðruvísi. Ég ætla að hringja til
þín á hverju kvöldi áður en ég
slekk ljósið.
Hann var mjög hræddur við
tilhugsunina um að eiga að fá
að heyra rödd hennar, rétt áð-
ur en hún leggði sig til svefns.
Hann minntist þess ekki þá, að
hún hafði fyrir vana að lesa í
rúminu langt fram á nóttu. Samt
þótti honum til að byrja með
vænt um að heyra mjúka,
einlæga rödd hennar, enda þótt
hann ætti bágt með að sofna á
eftir. Stundum var liðið langt
fram yfir miðnætti, þegar hún
hringdi og oft liðu 15 til 20 mín-
útur áður en hún lagði á. Harry
varð að taka fleiri eða færri
svefnpillur, en af þeim varð
hann alltaf miður sín daginn eft-
ir. Hann léttist. Hann varð
taugaóstyrkur. Hann langaði
mest af öllu til að biðja hana
að hringja á heppilegri tíma, í
síðasta lagi kl. 10, en hann vissi
hve frámunalega tiltektasöm
hún var og vildi ekki særa hana.
Svo kom að því, að hann átti
að fara þessa ferð til St. Louis
og það rak rembihnútinn á allt
saman. Hann ætlaði eiginlega
aðeins að verá þar yfir nóttina
og hafði því sagt Agnesi, að hún
skyldi ekki gera sér það ómak
að hringja til hans. Hann ætlaði
sér að fara snemma að hátta og
fara heim með 6-lestinni næsta
morgun. Áður en hann fór var
hann með hræðilegan höfuðverk
og óþægilegan fiðring í hálsin-
um, og það hafði sjálfsagt gert
hann venju fremur fáskiptinn
og annars hugar. Hann mundi,
að hún hafði litið svo undarlega
á hann, þegar hann lagði af stað.
Áður en hann var kominn til
St. Louis, logsveið hann í háls-
inn.
Hann komst ekki með 6-lest-
inni morguninn eftir. Hann var
ekki kominn heim fyrr en kl. 3
24
HEIMILISRITIÐ