Heimilisritið - 01.03.1957, Blaðsíða 45

„Ég fór út að ganga," sagði ég
og vonaði, að hann veitti því
ekki athygli, hve skjálfrödduð ég
var.
„Það er víst eina upplyftingin,
sem þú hefur, er ekki svo, Ur-
sula?" sagði Lennie og andvarp-
aði. „Svo sannarlega hefur sam-
búðin við mig ekki veitt þér mikla
gleði. Engar skemmtanir, engin
falleg föt. Ég hafði ekki ætlað
mér að láta það fara svona. Ef
til vill —" Hann þagnaði. „Ef til
vill ættum við að selja jörðina.
Kannske þú yrðir hamingjusam-
ari, ef við byggjum í borg.'
Allt í einu skammaðist ég mín
fyrir það, sem ég hafði verið að
gera með Arnie, og ég gat ekki
einu sinni litið framan í mann-
inn minn. Hér hafði ég verið að
svíkja Lennie og mín vegna var
hann að hugsa um að selja
jörðina, sem var honum þó dýr-
mætari en allt annað.
„Lennie!" hrópaði ég. „Þú mátt
ekki láta þér detta það í hug.
Þessi staður er þitt líf!"
„Þegar við giftumst hét ég því
að vera þér alltaf góður," hélt
Lennie áfram. „Þess í stað hef ég
gert þig að þræli!"
Tárin brutust fram í augu mér.
,„Þú hefur verið mér góður,
Lennie," hvíslaði ég. „Ég er ekki
að kvarta!"
Lennie gekk til mín og lagði
handlegginn utan um mig. „Nei,"
sagði hann. „Það gerir þú aldrei.
Þú hefur verið dásamleg eigin-
kona, elskan mín."
Ég óskaði, að gólfið opnaðist
undir fótum mér, þegar hann
sagði þetta. Dásamleg eiginkona!
Hann hefði ekki sagt það, ef hann
vissi, hvar ég var þá um kvöldið
og hin kvöldin, sem ég hafði ver-
ið með Arnie í hlöðunni. Hann
myndi ekki vera að hugsa um
að selja jörðina og flytja til borg-
arinnar til þess að gera mér auð-
veldara fyrir, ef hann vissi, að
ég hefði verið honum ótrú allt
sumarið.
Upp frá þessari stundu fór ég
að fyrirlíta sjálfa mig og gera
mér grein fyrir, hve svívirðilega
það var, sem ég hafði" aðhafzt. Þá
fyrst sá ég sjálfa mig í réttu ljósi.
Ég hafði hagað mér eins og auð-
virðuleg götudrós. Lennie myndi
yfirbugast ef hann kæmist að
því. „Ég skal aldrei gera það
aftur," hugsaði ég. „Einhvern
veginn skal ég vinna bug á
þessu tilfinningabrjálæði mínu."
Upphátt sagði ég, „Lennie,
seldu ekki jörðina. Þegar tímar
líða mun hún gefa arð. Ég er viss
um það!"
Lennie faðmaði mig. „Guð
blessi þig fyrir að hafa trú á mér,
Ursula. Ef til vill vegnar okkur
betur næsta ár og getum þá lag-
MARZ, 1957
43