Heimilisritið - 01.03.1957, Blaðsíða 64

með því að gefa ySur tækifæri
fil að skila aftur peningunum,
sem þér höfðuð út úr frú Brode-
rick. Þér notuðuð þetta tækifæri
til að taka það líf, sem þér höfðuð
eitt sinn bjargað.''
,,Það fengu allir peninga hjá
frú Broderick. Þeir áttu svo mikið.
Ég átti ekki neitt. Ég bjóst aldrei
við því að það myndi enda með
..." Rödd Venners þagnaði. Hann
leit ráðvilltur í kringum sig. Svo
féll hann allt í einu á gólfið.
Hann var borinn burt.
Nokkra stund var Rona ein
eftir í auðu herberginu. Henni
fannst hún vera dofin og þreytt
— allt of þreytt til að finna fyrir
nokkru öðru en létti yfir því að
þessu skyldi öllu vera lokið.
Nokkru seinna kom Ellsworth
inn í herbergið.
,,Þetta var ágætt, hann náðist
þá loksins. Hann er búinn að
jafna sig og dr. Peters er búinn
að fina hyoscin í sprautunni, og
þegar Venner frétti það, játaði
hann allt. Hann gekk í þessa
gildru, sem Lord og bróðir þinn
lögðu fyrri hann."
„Og þeir voru vinir. Vesalings
Venner! Mér finnst þetta ótrú-
legt," sagði Rona.
„Mér finnst það ekki. Fólk
verður oft örvinglað þegar það
kemst á gamals aldur og finnur
öryggið bila. Hann hefur aldrei
haft neina öryggistilfinningu. í
sínu starfi. Hann átti aldrei neina
peninga. Og draumur hans var
að komast í fjallgöngu í Sviss.
Þegar honum gafst tækifæri til að
lesa sjúkraskýrsluna um Linette
Clint í skjalasaíninu, féll hann í
óskaplega freistni. Þarna fékk
hann tækifæri til þess að útvega
sér allt, sem hann hafði dreymt
um í lífinu og það fyrir peninga,
sem frú Broderick myndi ekki
muna neinn skapaðan hlut um.
Svo gat dr. Knu.dsen upp á öllu
saman og ásakaði hann fyrir
fjárkúgun. Allur heimur hans
hrundi, allar nýju vonirnar urðu
að engu. Hann hafði misst virð-
ingu þess manns, sem var hon-
um einhvers virði í lífinu. Hann
hafði misst hið eina, sem stóð í
vegi fyrir því, að dr. Broderick
gerði alvöru úr því að reka hann
frá sjúkrahúsinu. Hann átti ekk-
ert annað eftir en peningana, sem
hann hafði kúgað út úr frú Brode-
rick. Hann ákvað að halda þeim
og þess vegna varð hann að
myrða bezta vin sinn."
Ellsworth yppti öxlum. Þau
stóðu lengi þögul. Loks sagði
hann: „Jæja, við getum ekkert
gert við þessu, og það er ekki
til neins að ergja sig yfir því. En
það hefur þó komið einu góðu til
leiðar. Broderick ætlar að leggja
áherzlu á að sjúkrahúsið taki við
62
HEIMILISRITIÐ