Heimilisritið - 01.04.1957, Blaðsíða 44

izt,“ sagði Ken himinlifandi. —
„Tvær uppáhalds stúlkurnar
mínar!“
Kathy leit þrumulostin á mig.
Og ég sá ótta speglast í augum
hennar.
„Ég óska þér til hamingju,“
sagði ég lágt.
Hönd hennar skalf, þegar hún
rétti hana í áttina ac Ken. En
hann brosti ástúðlega til okkar
beggja, þegar við fórum inn í
borðstofuna.
Þetta var hræðileg þolraun.
Ég óskaði þúsund sinnum á með-
an á máltíðinni stóð, að ég hefði
ekki komið. Við vorum að byrja
á ábætinum, þegar hringt var.
Það var sjúkrahúsið — Ed gamla
Watson hafði versnað og Ken
var beðinn um að koma strax.
Ósjálfrátt ýttum við bæði
diskunum frá okkur og bjugg-
umst til brottferðar. Kathy leit
af Ken á mig — og aftur á Ken.
„Verðurðu lengi?“ spurði hún.
„Þú lofaðir í kvöld fyrir víst —
það er síðasta sýning.“
„Get ekki sagt um það,“ sagði
Ken snöggt og var skyndilega
ekkert nema læknir. „Þú skalt
ekki reikna með því í kvöld.“
„En Ken —•“ hún hljóp til hans
og hékk í erminni hans. „Þetta
er í þriðja sinn, sem þú —“ Rödd
hennar brast.
Ken dró hana að sér. „Mér
þykir það leitt, elskan mín,“
sagði hann. „En ég verð að —“
Skyndilega varð hann þreytu-
legur á svip. Hann sneri við,
gekk inn í dagstofuna og fór að
yfirfara innihaldið í töskunni
sinni. Hann vill ekki fara, hugs-
aði ég. Og allt í einu varð ég bál-
vond.
„Þér hefur skjátlazt,“ sagði ég
við Kathy. „Ken er fyrst og
fremst læknir — í öðru lagi mað-
ur.“
Þá skildi Kathy það. Hún
kipraði augun og varir hennar
herptust saman. „Þú ert ösku-
reið,“ hvíslaði hún. „Ég vissi, að
þú myndir verða það.“
Ég svaraði ekki. Ég fór út með
Ken og fyrirlitningin og reiðin
ólgaði innra með mér. Hún var
heimskur krakki með mikinn
kynþokka — en skildi ekki hæt-
ishót, hvaða kröfur starf Kens
gerði til hans. Hún myndi grenja
og kveina og nota auðvirðilega
kvennaklæki til þess að fá hann
til að vanrækja vinnu sína. Ken
var svo trúgjarn — ef til vill
myndi hann ekki sjá, hvað var
að ske fyrr en um seinan. En
hann verður að sjá, hugsaði ég
í örvæntingu. Hann varð að sjá
hana í réttu ljósi áður en hún
eyðilegði allt — ekki aðeins fyr-
ir mér, heldur einnig fyrir Ken.
Ég var svo viss um, að hjóna-
42
HEIMILISRITIÐ