Heimilisritið - 01.06.1957, Blaðsíða 26

veðja, að það er Ellen.“ Svo sá
hann hana og kinkaði kolli. „Ég
hef veitt því athygli, hve þið er-
uð líkar. Hún er í félagsstjórn-
inni. Mesti skörungur. Komdu
með mé'r, ég ætla að kynna ykk-
ur.
í nærsýn sá ég, að við vorum
ekkert sérlega líkar. Við vorum
álíka háar og með svipaðan hára-
lit, en andlitin voru ólík. Hún
hafði hvatlega, hranalega fram-
komu, sem næstum því var
stráksleg.
„Ég hef ýmislegt við þig að
tala, El,“ sagði Pete. Hann dró
hana með sér yfir að bekk úti í
horni. Ég fylgdist með þeim. f
tuttugu mínútur töluðu þau um,
að hækka félagsgjaldið. Þau
gleymdu, að ég var nærstödd.
Fyrst hundleiddist mér. Síðan
varð ég vond. En ég sagði ekki
neitt fyrr en. ég sat við hliðina
á Pete í bílnum hans á leiðinni
heim. Ég hafði verið að bíða eft-
ir því, að hann bæði mig afsök-
unar. Að lokum hreytti ég út úr
mér: „Þú hefðir átt að bjóða
henni á ballið!“
„Hverri?“ spurði hann undr-
andi.
„Ellen Hale. Hún er augsýni-
lega miklu gáfaðri og skemmti-
legri en ég!“
í stað þess að svara sneri hann
bílnum út af aðalakbrautinni út
í dimma hliðargötu. Við enda
hennar stanzaði hann bílinn.
„Jæja,“ sagði hann, „þú átt enn
eftir að læra margt.“ Hann ætl-
aði að taka mig í faðminn.
„Snertu mig ekki!“ hreytti ég
út úr mér.
En hann lagði handlegginn ut-
an um mig. Þeir voru sterkir.
Næstum eins sterkir og hand-
leggir Lonnie Rivers. „Hættu
þessurn látum,“ sagði hann, „og
taktu nú eftir. Það er jafngott,
að þú gerir þér þetta ljóst. Þeg-
ar málefni félagsins eru til um-
ræðu, eins og þegar ég var að
tala við Ellen í kvöld, þá ræði
ég þau, hvort sem ég er með
stúlku eða ekki. Vegna þess að
það er mikilvægt. — Varðar
miklu.“
„Og ekkert annað, er það?“
„Jú, sagði hann. „Þetta.“ Hann
kyssti mig.
í fyrstu reyndi ég að losa mig.
Eftir andartak hætti ég að reyna.
Kossar Lnnies höfðu gagntekið
mig, jafnvel þegar við vorum
krakkar, en aldrei svona. Þeir
höfðu æst mig upp en ekki látið
mig gleyma stund og stað. Ég
varð máttlaus í faðmi Pete.
Því var lokið. Hann sagði blíð-
lega. „Skilurðu nú, hvers vegna
ég bauð ekki Ellen á ballið?“
„Ég skil,“ muldraði ég.
24
HEIMILISRITIÐ