Heimilisritið - 01.06.1957, Blaðsíða 31

Dansleikurinn var haldinn
sem liður í hátíðahöldunum við
brúðkaup Vladimir prins af
Leiningen og Maríu-Louise,
prinsessu af Búlgaríu, og þetta
var fyrsta þátttaka Ferial prins-
essu í samkvæmislífinu. Hún var
ein af þeim mest eftirsóttu og
dansaði alla nóttina — en aðeins
ekki Cha-Cha. Það hafði faðir
hennar stranglega bannað henni.
Hann telur þennan suður-amer-
íska dans mjög svo ósiðlegan.
Næst þegar Ferial prinsessa
fer í brúðkaup, verður hún vafa-
laust brúðurin. Hver brúðgum-
inn verður, er ekki öldungis víst.
Það er aðeins vitað, að hann
verði einn af sonum Sauds kon-
ungs. Þeir eru 36, svo úr nógu
er að velja.
Til að byrja með á egypzka
prinsessan að dvelja nokkrar
vikur í Grasse til megrunar. Hún
vegur 70 kíló, og finnst sjálfri,
að hún megi missa nokkur
þeirra, áður en brúðkaupsklukk-
urnar gjalla. *

Greiðviki?in ?iátmgi
MILLER var starfsmaður á olíustöð
utan við borgina og var á hcimlcið um
kvöldið mcð dagstekjur stöðvarinnar, sjö
hundruð dollara, í vasanum. Er hann
hafði skammt ekið, stöðvaði tötralega
búinn maður hann, og bað hann um
far til borgarinnar. Miller lét hann setj-
ast inn í bílinn, og sá ókunni fræddi
hann brátt á þvf, að hann hefði fyrir
skömmu lokið tíu ára fangelsisvist í
Sing Sing fyrir rán. Þá mundi Miller
allt í einu eftir sjö hundruð dollurunum
í vasa sfnum.
Sjálfum fannst honum það framúr-
skarandi snjallræði, er hann sté bensín-
gjöfina í botn og jók hraðann upp í
80 km. Mótorhjólandi lögregluþjónn gat
ekki verið langt undan, Miller ætlaði
að fá lögreglufylgd til næstu stöðvar.
Lögregluþjónn kom brátt á vettvang,
hundskammaði hann, skrifaði nafn og
númer í vasabók sína og skipaði hon-
um að mæta fyrir rétti daginn eftir!
Árangurslaust bað Miller um að vera
handtekinn þegar í stað. Farþeginn tog-
aði húfuna niður í augu og sagði ekki
orð. Nauðugur hélt Miller aftur af stað.
Þegar þeir komu í skuggahverfi útborgí
innar, hafði hann þegar afskrifað þessa
sjö hundruð dollara í huganum.
Allt í einu sagði farþcginn: „Eíérna
er það, félagi.“ Miller stöðvaði bílinn.
Stundin var komin. Tötralegi maðurinn
rétti fram höndina. Það var engin
skammbyssa í henni!
„Þakka fyrir farið,“ sagði hann. „Þér
hafið gert mér mikinn greiða. Þetta er
það minnsta, sem ég gat gert fyrir yður
í staðinn."
Hann rétti Millcr svörtu vasabókina
lögregluþjónsins. *
HEIMILISRITIÐ
29